طراحی فضای عمومی با ویژگی های مطلوب در شهرها

برنامه ریزی طراحی فضای عمومی با ویژگی های مطلوب در شهرها رویکردی میانی بین برنامه ریزی شهری و طراحی شهری محسوب می شود. این رویکرد به دنبال عدم پاسخ گویی مناسب طرح های سنتی توسعه شهری به مسائل کیفی موجود در محیط های شهری مطرح شده است. کیفیت زندگی مسئله ای است که امروز بیش از هر چیز دیگری در زندگی شهری اهمیت یافته و مدیران شهری در پی ارتقا آن برای شهروندان می باشند. در این ارتباط مسئله طراحی شهری نیز اهمیت یافته، طراحی بخشی از هنر سازمان دادن فضای کالبدی است که با رشته های مختلف علمی و هنری مانند برنامه ریزی شهری، معماری و منظرسازی، مهندسی فنی، مهندسی ترافیک و حمل و نقل روانشناسی، جامعه شناسی و اقتصاد سر و کار دارد و در عین حال با سیاست و فرهنگ نیز ارتباط پیدا می کند. تجربه اجرای طرح های توسعه شهری در ایران چه در بافت های موجود، که در قالب برنامه های جامع صورت پذیرفته و چه در بافت های توسعه جدید در قالب برنامه هایی نظیر شهرهای جدید و پروژه های آماده سازی، نشان داده است که برنامه های مذکور در خلق محیط شهری دارای کیفیت مطلوب با توفیق چندانی رو به رو نبوده اند (گلکار، ۳۹:۱۳۷۹). از این رو مدتی است که دوران سیطره کمیت به سر آمده است و باید به کیفیت های محیطی توجه کرد. این درخواست شهروندان ماست و وظیفه طراحان شهری، برنامه ریزان و معماران آینده. محور اصلی مبحث طراحی شهری، کیفیت است. بنابراین ضرورت توجه به مساله کیفیت محیطی در طرح های توسعه شهری و از جمله آن برخورد و مداخله در بافت های فرسوده شهری برای دستیابی به نتایج مطلوب خود نمایی می کند.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، برنامه ریزی شهری ، فضای عمومی