تاریخچه و مطالعات انجام شده بتن سبک،بتن خود تراکم و بتن سبک خودتراکم

بتن سبک، بتن خود تراکم و بتن سبک خود تراکم از پیشرفت های مهم در صنعت ساخت و ساز هستند که هر کدام دارای ویژگی ها و کاربردهای خاصی می باشند. بتن سبک که در اوایل قرن بیستم معرفی شد با استفاده از مصالح سبک دانه مانند پومیس و لیکا تولید شده و به دلیل کاهش وزن خواص عایق بندی حرارتی و صوتی بهتری نسبت به بتن معمولی دارد. بتن خود تراکم که در اواخر دهه ۱۹۸۰ در ژاپن توسعه یافت، به طور خودکار و بدون نیاز به ویبره در قالب پخش می شود و در سازه های پیچیده و قالب های با تراکم آرماتور بالا کاربرد دارد. این بتن با استفاده از فوق روان کننده ها و مواد افزودنی ویسکوزیته دهنده تولید می شود تا کارایی و پایداری مخلوط حفظ شود. بتن سبک خود تراکم که ترکیبی از دو نوع بتن قبلی است، از دهه ۱۹۹۰ مورد توجه قرار گرفته و دارای خواص همزمان سبک سازی و خودتراکمی است. این بتن با استفاده از سنگدانه های سبک و مواد افزودنی خاص تولید شده و برای ساخت سازه های با بار کم، دیوارهای پرکننده و قطعات پیش ساخته مناسب است. تحقیقات گسترده ای در زمینه ترکیبات، خواص مکانیکی و رئولوژیکی، و کاربردهای عملی این بتن ها انجام شده است. این تحقیقات منجر به بهبود مقاومت، دوام و کارایی این بتن ها شده و کاربردهای گسترده تری را در صنعت ساخت و ساز فراهم آورده است. به طور کلی، این نوآوری ها به کاهش وزن سازه ها، افزایش کارایی و بهبود عملکرد کلی ساختمان ها کمک شایانی کرده اند.

کلیدواژه ها:

بتن سبک ، بتن خود تراکم ، بتن سبک خود تراکم ، صنعت ساخت و ساز