ارزیابی تعاملات اجتماعی و ارتقای مفهوم فضا به مکان در دانشکده معماری(مطالعه موردی:دانشگاه های دولتی و آزاد اسلامی شهر رشت)

دانشگاه ها محیطی برای یادگیری ،آموزش، تحقیق و پژوهش هستند که در کنار آن روابط و تعاملات اجتماعی متعددی میان افراد حاضر در این محیط ها شکل می گیرد، لذا فضای دانشگاه می بایست در جهت برقراری رابطه ی بیشتر بین اساتید و دانشجویان و اجتماعات دیگر، مشخصات یک فضای جمعی ایده آل را داشته باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مناسب سازی فضای دانشکده معماری بر روابط اجتماعی دانشجویان می باشد. نوع پژوهش کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان رشته معماری دانشگاه دولتی و آزاد شهر رشت تشکیل دادند. روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. به منظور تجزیه و تحلیل از نرم افزار ۲۴ SPSS و آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه T و آزمون همبستگی خیدو استفاده شد. نتایج نشان می دهد که بین مناسب سازی فضای دانشکده معماری و روابط اجتماعی دانشجویان ارتباط بالایی وجود دارد و دو متغیر سرزندگی و کیفیت عرصه های همگانی در فضای دانشکده معماری بیشترین تاثیر گذاری را بر سطح روابط اجتماعی دانشجویان دارند.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فضا ، دانشکده معماری