بررسی میزان حس رضایت از سکونتگاه سنتی با نگاهی به ادراک کیفیت محیطی ودلبستگی مکانی(مطالعه موردی: شهر رشت)

گسترش ارتباطات جهانی باعث تبادل فرهنگ ها و نزدیک شدن بسیاری از نگرش های اجتماعی با یکدیگر شده که بسیاری از نیازهای متفاوت امروزی از نتایج آنهاست. مفاهیم ادراک کیفیت محیطی و دلبستگی مکانی و نیز رضایتمندی سکونتی، مفاهیم هم راستا و بر هم موثر هستند که به عنوان شاخص، کارآیی یک زیستگاه را در جنبه های متمایز مورد سنجش قرار می دهند. در این مطالعه تاثیر و نقش ادراک کیفیت محیطی و دلبستگی مکانی بر رضایت از سکونتگاه های محلی و ارتباط این متغیرها با یکدیگر مورد سنجش قرار گرفت. مطالعه حاضر از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری مطالعه را ساکنان محله قدیمی شهر رشت تشکیل دادند که تعداد ۳۴۰ نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب گردیدند. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار ۲۴ SPSS استفاده شد و از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون، فرضیه ها مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین ادراک کیفیت محیط و رضایت از سکونتگاه های محلی رابطه معناداری وجود دارد و هر چه کیفیت محیط بهتر باشد، رضایت ساکنان نیز بیشتر است و بر عکس. همچنین طبق نتایج آزمون پیرسون بین دلبستگی مکانی و رضایت از سکونتگاه های محلی رابطه معناداری وجود دارد و با افزایش دلبستگی مکانی، رضایت از محیط نیر افزایش می یابد و برعکس. طبق نتایج رگرسیون، ادراک کیفیت محیطی و دلبستگی مکانی بر رضایت از سکونتگاه های محلی تاثیر گذارند و دلبستگی مکانی تاثیر بیشتر و قدرت پیش بینی کنندگی بیشتری بر رضایت از سکونتگاه محلی دارد.

کلیدواژه ها:

رضایت از سکونتگاه سنتی ، ادراک کیفیت محیطی ، دلبستگی مکانی