بررسی خیار تعذر و اشکال آن

تعذر اجرای تعهد بر دو گونه است: نوع اول که از نظر زمانی همزمان با ایجاد تعهد ایجاد می شود، تعذر اصلینامیده می شود. این تعذر از اساس، مانع ایجاد تعهد می گردد. در نوع دوم، تعذر طاری یا تعذری که پس ازتشکیل عقد ایجاد می شود، بر خلاف تعذر اصلی تعهد، ایجاد شده اقتضای استمرار دارد، اما به سبب برخیموانع، اجرای آن امکانپذیر نیست. با وقوع تعذر، شرایط و تعهدات طرفین و همچنین قرارداد تغییر میکند وممکن است انحلال قهری یا اختیاری قرارداد را در پی داشته باشد. در فقه قاعده ای تحت عنوان «بطلان کل عقد بتعذر الوفاء بمضمونه» بیان گردیده است؛ به موجب این قاعده هر عقدی که وفا به مضمون آن متعذر باشد. باطل است و در این میان تفاوتی نمی نماید که تعذر وفا به عقد از جانب یکی از طرفین یا از جانب هر دو باشد.در حقوق موضوعه از این قاعده به تعذر اجرای عقد، تعبیر می گردد. مفهوم بطلان در قاعده به انفساخ اشارهداشته و منجر به قطع آثار قرارداد از لحظه تعذر شده و آثار عقد به حالت پیش از انعقاد باز میگردد، لیکن هرتعذری منجر به این وضعیت نخواهد شد.

کلیدواژه ها:

خیار تعذر ، حقوق موضوعه ، فقه