چالشهای حقوقی انتقال فوری مالکیت (شرط ذخیره مالکیت)

انتقال فوری مالکیت (شرط ذخیره مالکیت) شرطی است که براساس آن انتقال مالکیت تا زمان پرداختکردن ثمن برای فروشنده باقی است. در بعضی از سیستم های حقوقی با تسلیم کالا، مالکیت آن نیز بهخریدار منتقل می شود، این حکم در ارتباط با قراردادهای معوض نیز جریان دارد. در مواردی که ثمن بهصورت اقساط پرداخت می گردد فروشنده تضمیناتی را برای فروش ثمن و انجام شدن تعهدات در قراردادقید می کند. در صورتی که شرط در عقد قید نگردد و عقد غیر مشروط باشد مالکیت موضوع عقد بنا بهقانون حاکم بر قرارداد به طرف مقابل منتقل می گردد. شرط حفظ مالکیت دارای دو هدف ، یکیجلوگیری از انتقال مالکیت کالا به خریدار تا تحقق مشروط به و دیگری حق دارا شدن و اعمال مالکیتمجدد بر روی کالا در صورت عدم تحقق مشروط به، است. بنابراین به مانند دیگر شروط ضمن عقد، شرطذخیره مالکیت شرطی مندرج در قرار داد است که طرفین قرار داد آن را وارد قلمرو عقد می نمایند تامالکیت فروشنده (مالک اصلی) حفظ گردد. انتقال فوری مالکیت (شرط ذخیره مالکیت) ماهیتا نوعیتضمین برای فروشنده محسوب می شود. این تضمین شامل عدم انتقال مالکیت به خریدار تا زمانی که ثمنآن به صورت کامل به فروشنده پرداخت گردد می باشد. پس از پرداخت کامل ثمن مالکیت کالا به خریدارمنتقل خواهد شد و در فرضی که ثمن پرداخت نشود مالکیت کالا برای فروشنده باقی می ماند و این امکانوجود دارد که بتواند عین کالا را پس بگیرد. در مورد کالاهایی که در تولید کالاهای دیگر استفاده می شوندنیز انتقال فوری مالکیت (شرط ذخیره مالکیت) برقرار است چرا که مالکیت فروشنده حتی با تغییر ماهیتمبیع همچنان در ارتباط با آن کالا جریان دارد .

کلیدواژه ها:

شرط ، مالکیت ، انتقال فوری مالکیت ، ذخیره مالکیت ، عقد