احزاب و سلامت با تاکید بر حقوق دندان پزشکی

در بادی امر سخن از نسبت احزاب و سلامت مستبعد می نماید اما مداقه در کار ویژه و کارکرد احزاب در دستیابی به قدرت نشان از آن دارد که احزاب ناچار از تمهید برنامه های خود برای دوران پسا استقرار در دولت یا قوه مقننه هستند چنین امری بدین معناست که احزاب باید برنامه های خود را در حوزه سلامت و در بستر بحث مانحن فیه حقوق دندان پزشکی به عنوان یکی از ابعاد مرتبت با حقوق پزشکی و مدیریت نظام سلامت تمهید نمایند. واگذارش تصمیم گیری در این دوره به دوران پسا استقرار به معنای هرگونه تغییر و تحول و یا حتی روزمرگی در دوران تصمیم گیری اجرایی یا تقنینی است.از این رو تمهید پیشینی این برنامه ها راهگشای اتخاذ تصمیمبهینه و صحیح تر کنشگران بهداشت عرصه ی دهان و دندان در رابطه با احزاب و نامزدهای سیاسی برآمده از آنان است. به دیگر سخن با ناچاری احزاب از ارائه برنامه های خود و نامزدهای منبعث از آنان در این رابطه و انتخاب کنندگان شاغل در حرف مرتبط با بهداشت دهان و دندان می توانند در تصمیم گیری های خود در رابطه با انتخاب و کنشگری انتخابی این قبیل برنامه ها را به عنوان یکی از معیارهای برگزینش انتخابگرانه مطمح نظر بدارند. مقاله ی حاضر بر بنیان این بیان مساله در پی جویی از سوال وجود یا عدم وجود برنامه ی احزاب در جمهوری اسلامی ایران در رابطه با نظام سلامت در حوزه بهداشت دهان و دندان به دنبال رد یا اثبات فرضیهپرداختن برنامه های احزاب و نامزدهای سیاسی با روش تحقیق تحلیلی و توصیفی و شیوه گردآوری منابع کتابخانه ای_اینترنتی به این نتیجه رسیده است که احزاب سیاسی در برنامه های خود از این بخش مهم از نظام سلامت غفلت ورزیده اند .

کلیدواژه ها:

احزاب ، نامزدهای سیاسی ، برنامه نظام سلامت ، بهداشت دهان و دندان