ارزیابی کارایی شرکت های هواپیمایی با هدف افزایش درآمد و کاهش انتشار CO۲ با روش تحلیل پوششی داده-های دومرحله ای

صنعت هوانوردی در سراسر جهان با سرعتی بالا در حال رشد است و از ابتدای تولد این صنعت، کارایی خطوط هواپیمایی مورد توجه بوده است. با این حال، با وجود افزایش درآمد آن، صنعت هوانوردی در چند سال گذشته در تخریب محیط زیست موثر بوده است. تحلیل پوششی داده ها نیز به روشی بسیار پذیرفته شده برای انجام تحلیل کارایی و ارزیابی تفاوت های نسبی بین واحدهای تجاری قابل مقایسه تبدیل شده است. این مقاله بر ارزیابی کارایی ۱۱ شرکت هواپیمایی در طی سال های ۲۰۰۱ الی ۲۰۱۰ متمرکز شده است. در این تحقیق به منظور ارزیابی عملکرد کل شرکت ها و نیز بخش پشتیبانی و بخش پرواز آن ها با هدف افزایش درآمد نهایی سیستم و کاهش میزان انتشار CO۲، از مدل تحلیل پوششی داده های شبکه ای با داده نامطلوب استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

خطوط هواپیمایی ، کارایی عملیاتی ، تحلیل پوششی داده های دومرحه ای ، انتشار CO۲