اثرگذاری روش های تربیتی خانواده و مدرسه در مسئولیت پذیری دانش اموزان

مقاله حاضر از نوع توصیفی است که با توجه به منابع کتابخانه ای و گردآوری نظرات صاحبنظران به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این مقاله تحلیل و بررسی اثرگذاری روش های تربیتی خانواده و مدرسه در مسئولیت پذیری دانش اموزان است. برخورداری از حس مسئولیت پذیری به مثابه یک سرمایه ارزشمند حیاتی در همدلی انسان ها به ویژه افرادی است که از مهارت های اجتماعی کمتری برخوردارند و از مهمترین عوامل پیشرفت و شکوفایی ،استعدادها، تواناییها و خلاقیت ها به شمار میرود و عامل مهمی در پیشرفت تحصیلی جامعه پذیری سازگاری اجتماعی با گروه همسالان محسوب می گردد. یکی از ویژگی های افراد مسئولیت پذیر این است که بدون دلیل تراشی افراطی به اشتباهات خویش اعتراف می کنند و در این زمینه به تذکرات یادآوری شدهی افراد ذی صلاح، احترام میگذارند و آنها را رعایت میکنند وظایف مقرر خویش را بی آن که نیازی با یادآوری داشته باشند ، انجام میدهند آنچه را متعهد به انجام آن میشوند ، به پایان میرسانند . اگر چه هر کدام از این ویژگیها با ابعادی از هوش اخلاقی مانند عمل کردن مبتنی بر اصول و پای بندی به عهد و توانایی بخشش اشتباهات خود همبستگی دارد اما نمی توان گفت بر اساس اینکه کسی راستگوست بنابر همین یک خصلت او به تنهایی مسئولیت پذیر نیز هست یا مثلا با داشتن ویژگی پای بندی به عهد به تنهایی میتواند مسئولیت پذیر باشد در نتیجه اگرچه ابعاد هوش اخلاقی به صورت معنادار مسئولیت پذیری را پیش بینی می کند اما هیچ کدام از ابعاد به تنهایی قدرت پیش بینی کنندگی ندارند. افراد مسئولیت پذیر با انجام به موقع تکالیف خود، موفقیتهای بیشتری کسب کرده که این امر در افزایش عزت نفس و همچنین در باور به تواناییهای افراد تاثیر گذار بوده لذا افراد مسئولیت پذیر معمولا خودکارآمدی تحصیلی بیشتر دارند.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری ، دانش آموز ، خانواده