برنامه ریزی مبلمان شهری و پیاده راه در خیابان سی تیر تهران

امروزه وسعت و افزایش شهرنشینی در دهه های اخیر توجه برنامه ریزان شهری را به مسائل اقتصادی، فرهنگی و به خصوص اجتماعی جلب کرده است که آنها را به ایجاد محیطی مناسب و دلپذیر برای استفاده شهروندان در فضای شهری سوق می دهد. از طرفی فضای یک شهر بیشترین ارتباط را با مردم و زیستگاه پیرامونشان برقرار می سازد که باعث ایجاد تعاملات اجتماعی میان شهروندان می شود و تنها راه برقراری درست ارتباط میان شهر و شهروندان با یکدیگر به واسطه محیط شهری و ارائه امکانات مناسب شهری جهت ارتباط و استفاده صحیح می باشد. بدون شک سهم عمده از عناصر تشکیل دهنده هر شهر، مبلمان آن است، مبلمان شهری یکی از حوزه های مربوط به مطالعات برنامه ریزان شهری است که کار مکانیابی و ظوابط و استاندارد وغیره را به عهده دارند و همچنین وظیفه طراحان شهری علاوه بر کاربردی بودن آن و رفع نیازهای متنوع شهروندان و ساماندهی فضاها و عناصر شهری، توجه به بعد زیبایی آن است. از این رو عموما منظر و عناصر بصری است که تصویر هر شهر را به وجود می آورند و باعث ایجاد خاطره در ذهن شهروندان می شوند. در نتیجه همکاری برنامه ریزان و طراحان شهری باعث کاربردی بودن و زیبایی مبلمان شهری و در نهایت افزایش کیفیت فضاهای شهری می شود. این در حالی است که به نظر می رسد در شهر همکاری این دو بعد به شکل ضعیفی انجام می شود، یا توجه به برنامه ریزی شهری می شود یا طراحی در صورتی که تلفیق هردو بعد می تواند نقش موثرتری بر افزایش کیفیت و کارایی فضاهای شهری و همچنین افزایش تاثیر نقش مبلمان در راستای سرزندگی شهروندان ایفا کند. بدین منظور تحقیق حاضر به دنبال بررسی نقش و عملکرد مبلمان شهری در سرزندگی شهروندان است و مبلمان را از دید طراحی و برنامه ریزی مورد بررسی قرار می دهد.