بهبود عملکرد ژنراتور القایی دوسو تغذیه در توربین های بادی با استفاده از خازن موازی و مقاومت ترمزی

هدف این پژوهش، بهبود عملکرد ژنراتورهای القایی دوسو تغذیه(DFIG) در توربین های بادی با استفاده از ترکیب خازن های موازی و مقاومت ترمزی، با تمرکز بر افزایش پایداری و بهینه سازی تولید انرژی، بوده است. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی انجام شد و برای تحلیل پایداری گذرا و تعیین تولیدزدایی بهینه، از نرم افزار MATLAB بهره گرفته شد. در این مطالعه، ۱۷ ژنراتور القایی دوسو تغذیه در توربین های بادی تحت ۱۰ سناریوی مختلف سرعت باد شبیه سازی شدند. ظرفیت ژنراتورهای مورد بررسی در محدوده ۱۸ تا ۲۵ مگاوات بود و سیستم های قدرت مربوطه با کنترل مستقیم گشتاور و بهبود اینرسی به میزان ۸ تا ۱۷ مگاوات تقویت شدند. در این فرآیند، تاثیر اصلاح کنترل گشتاور بر عملکرد DFIGها، با توجه به ضریب منحنی خازن موازی و مقاومت ترمزی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج شبیه سازی نشان داد که اعمال این ترکیب ها باعث افزایش تولید تا ۱۰ مگاوات در هر ژنراتور و بهبود پایداری سیستم های قدرت شده است. همچنین، اصلاحات اعمال شده باعث کاهش فاصله ژنراتورهای بعدی از منبع تولید اولیه شده و در نهایت، ژنراتور دهم با کمترین فاصله (۳ مگاوات) از منبع تولید اولیه عمل کرد. این نتایج حاکی از آن است که استفاده از خازن های موازی و مقاومت ترمزی می تواند به طور موثری پایداری و بهره وری توربین های بادی را در سیستم های قدرت مدرن افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

ژنراتور القایی دوسو تغذیه ، توربین بادی ، خازن موازی ، مقاومت ترمزی ، پایداری سیستم قدرت ، بهینه سازی تولید انرژی.