تحمیل مسئولیت مدنی بر اسباب متعدد ایجاد ضرر در فضای مجازی در حقوق ایران

فضای مجازی با برخورداری از ویژگی های منحصر به فردی چون بدون مرز بودن، امکان هنجارشکنی را به تمامی نقاط دنیا گسترش داده است. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی تحمیل مسئولیت مدنی بر اسباب متعدد ایجاد ضرر در فضای مجازی در حقوق ایران می باشد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه­ای می باشد. در حقوق ایران، با توجه به اینکه سازوکار اختصاصی نسبت به بروز مسئولیت مدنی در فضای مجازی وجود ندارد، با تکیه بر آموزه های کلی و سنتی مسئولیت مدنی، با توجه به عنصر تقصیر، می توان مسئولیت را به نحو تساوی یا تضامن بر اسباب متعدد تحمیل نمود. در فرض تعدد اسباب طولی درفضای مجازی و حقیقی باید گفت که نتایج تحقیق موید این است که اصولا مبانی و ارکان مسئولیت مدنی در فضای مجازی با توجه به بازیگران متعدد و واسطه های اینترنتی با فضای واقعی علیرغم شباهت هایی که دارند در بسیاری موارد هم تفاوت دارند. مسئولیت مدنی در تعدد اسباب طولی در فضای مجازی با دنیای واقعی متفاوت است و اصل بر نظریه سبب عرفی است و در تعدد اسباب عرضی اصل بر اشتراک مسئولیت است. در خصوص رویه قضایی در مورد توزیع مسئولیت در فرض تعدد اسباب در فضای مجازی نیز باید گفت که رویه قضایی درمورد توزیع مسئولیت در فضای مجازی با توجه به بازیگران مختلف، قابل تفکیک است و در مورد اشخاص حقیقی اصل بر مسئولیت عرفی مبتنی بر تقصیر و در مورد اشخاص حقوقی و واسطه های اینترنتی اصل بر مسئولیت مطلق و بدون تقصیر می باشد. فضای مجازی با برخورداری از ویژگی های منحصر به فردی چون بدون مرز بودن، امکان هنجارشکنی را به تمامی نقاط دنیا گسترش داده است. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی تحمیل مسئولیت مدنی بر اسباب متعدد ایجاد ضرر در فضای مجازی در حقوق ایران می باشد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه­ای می باشد. در حقوق ایران، با توجه به اینکه سازوکار اختصاصی نسبت به بروز مسئولیت مدنی در فضای مجازی وجود ندارد، با تکیه بر آموزه های کلی و سنتی مسئولیت مدنی، با توجه به عنصر تقصیر، می توان مسئولیت را به نحو تساوی یا تضامن بر اسباب متعدد تحمیل نمود. در فرض تعدد اسباب طولی درفضای مجازی و حقیقی باید گفت که نتایج تحقیق موید این است که اصولا مبانی و ارکان مسئولیت مدنی در فضای مجازی با توجه به بازیگران متعدد و واسطه های اینترنتی با فضای واقعی علیرغم شباهت هایی که دارند در بسیاری موارد هم تفاوت دارند. مسئولیت مدنی در تعدد اسباب طولی در فضای مجازی با دنیای واقعی متفاوت است و اصل بر نظریه سبب عرفی است و در تعدد اسباب عرضی اصل بر اشتراک مسئولیت است. در خصوص رویه قضایی در مورد توزیع مسئولیت در فرض تعدد اسباب در فضای مجازی نیز باید گفت که رویه قضایی درمورد توزیع مسئولیت در فضای مجازی با توجه به بازیگران مختلف، قابل تفکیک است و در مورد اشخاص حقیقی اصل بر مسئولیت عرفی مبتنی بر تقصیر و در مورد اشخاص حقوقی و واسطه های اینترنتی اصل بر مسئولیت مطلق و بدون تقصیر می باشد.

کلیدواژه ها:

ایجاد ضرر ، فضای مجازی ، مسئولیت مدنی ، حقوق ایران