اثر محلول پاشی و مصرف خاکی آهن و روی بر صفات ریخت شناسی و عملکرد گل بابونه آلمانی (Matricaria chamomilla)

به منظور بررسی اثر محلول پاشی و مصرف خاکی عناصر کم مصرف آهن و روی بر صفات ریخت شناسی و عملکرد گل بابونه آلمانی آزمایشی در شرایط گلخانه ای انجام شد. آزمایش در قالب طرح کرتهای کاملا تصادفی با ۱۲ تیمار و در سه تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی شامل T۱: شاهد (عدم مصرف هر نوع کودی)، T۲: مصرف ۳۰ میلی گرم سولفات آهن در کیلوگرم خاک، T۳: مصرف ۲۲ میلی گرم سولفات روی در کیلوگرم خاک، T۴: T۲+T۳، T۵: محلول پاشی سولفات آهن (۵/۳ گرم در لیتر)، T۶: محلول پاشی سولفات آهن (۷ گرم در لیتر)، T۷: محلول پاشی سولفات روی (۵/۲ گرم در لیتر)، T۸: محلول پاشی سولفات روی (۵ گرم در لیتر)، T۹: T۷+T۵، T۱۰: T۸+T۵، T۱۱: T۷+T۶، T۱۲: T۸+T۶ بودند. نتایج نشان داد که اثر تیمارهای مختلف کودی بر قطر کاپیتول، تعداد ساقه های فرعی، وزن خشک ریشه، وزن خشک ساقه و عملکرد گل در سطح احتمال یک درصد و بر قطر ساقه در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. بیشترین قطر کاپیتول (۶۵/۷ میلیمتر) در تیمار ترکیبی محلول پاشی سولفات آهن ۷ گرم در لیتر + سولفات روی ۵/۲ گرم در لیتر مشاهده شد. تیمار مصرف خاکی سولفات آهن + سولفات روی بیشترین تعداد ساقه های فرعی، وزن خشک ریشه، وزن خشک ساقه، قطر ساقه و عملکرد گل را بدون تفاوت معنی دار با تیمار ترکیبی محلول پاشی سولفات آهن ۷ گرم در لیتر + سولفات روی ۵ گرم در لیتر به خود اختصاص داد و کمترین مقدار صفات مذکور هم در تیمار شاهد مشاهده شد. به طور کلی از نتایج حاصل چنین بر می آید که مصرف خاکی آهن + روی نسبت به محلول پاشی و مصرف تکی آنها برای تولید ماده خشک و عملکرد بیشتر در بابونه مزیت بیشتری دارد. با این وجود در شرایطی که امکان مصرف خاکی آنها وجود نداشته باشد محلول پاشی می تواند جایگزین آن گردد.

کلیدواژه ها:

عناصر کم مصرف ، وزن خشک ، عملکرد ، روش مصرف ، بابونه