تاثیر بیوچار تفاله گل محمدی، پوست سبز گردو و کود دامی بر جذب و انتقال کادمیم در گیاه گاوزبان اروپایی

تنش کادمیم به عنوان یکی از مضرترین تنش های غیرزیستی با تاثیر شدید بر خصوصیات رشدی و فیزیولوژیک گیاهان منجر به کاهش عملکرد آن ها می شود. یکی از روش های مناسب کاهش آلودگی کادمیم استفاده از مواد آلی است که دارای خصوصیات بازی و البته جذبی خوبی باشند این مطالعه در قالب طرح فاکتوریل با دو فاکتور شامل بیوچارهای ضایعات گل محمدی(۵/۲ درصد وزنی) ، کود دامی(۲۵/۱ درصد وزنی)، پوست سبز گردو(۷۵/۰ درصد وزنی) و دو سطح آلودگی ۸۰ و ۱۲۰ میلی گرم بر کیلو گرم در سه تکرار اجرا شد. طبق بررسی های انجام شده محتوی کادمیم تا ۸۱/۴۹میکروگرم در ریشه (تیمار۱۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم و عدم بیوچار) و۳/۴ میکروگرم در اندام هوایی (تیمار۱۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم و عدم بیوچار) افزایش یافت. با استفاده از اصلاح کننده بیوچار غلظت کادمیم به طور قابل توجهی کاهش یافت. استفاده از بیوچار با القای قلیایی شدن خاک باعث تثبیت کادمیم در خاک و کاهش سمیت کادمیم شد. مقادیر ضریب جابجایی در تمام تیمارها کمتر از یک بود که نشان می دهد، با استفاده از بیوچار انتقال کادمیم به بالای زمین کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

پیرولیز ، تنش اکسیداتیو ، فاکتور انتقال ، گیاه دارویی