ارزیابی عملکرد زیست محیطی چرخه عمر روسازی های آسفالتی گرم (مطالعه موردی مصارف انرژی و پتانسیل گرمایش جهانی)

راه ها و زیرساخت های حمل و نقلی از سرمایه های ملی هستند و نقش مهمی در توسعه رفاهی و اجتماعی یک کشور دارند. در طول فرایند ساخت، نگهداری و در مجموع چرخه عمر راه ها، حجم قابل ملاحظه ای از مصالح طبیعی به همراه مقادیر زیادی از سوخت های فسیلی و برق به عنوان منبع تولید انرژی مورد استفاده قرار می گیرند که دارای اثرهای مخربی بر محیطزیست می باشند. لذا، لازم است تا با استفاده از ابزارهای مدیریتی، استفاده از منابع طبیعی، مصارف انرژی و تاثیرات بر محیط طبیعی را به شیوه ی بهینه ای مدیریت نمود. در این راستا، در این مطالعه، ارزیابی چرخه عمر به عنوان ابزاری برای کمی کردن و سنجش مصارف انرژی و پتانسیل گرمایش جهانی در برخی مراحل چرخه عمر روسازی آسفالتی به کار گرفته شد. این ارزیابی در چهار بخش استخراج و تولید مواد اولیه مورد استفاده در ساخت روسازی، تولید مخلوط آسفالت گرم، حمل مصالح و اجرای روسازی، به تفکیک برق و سوخت مصرفی و با درنظرگیری ترکیب برق ایران انجام گرفت. میزان مصرف انرژی و گازهای گلخانه ای تولیدی در هر یک از مراحل، بر اساس داده های جمع آوری شده و مطالعات گذشته، محاسبه شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که از میان مراحل مورد بررسی، مرحله تولید مخلوط آسفالت گرم در کارخانه آسفالت، با سهم ۴۸٪، بیشترین نقش را در گرمایش جهانی دارد. همچنین، نتایج تحلیل حساسیت مسافت حمل نشان داد که تغییرات مسافت حمل مصالح می تواند نقش موثری در نتایج ارزیابی چرخه عمر داشته باشد.

کلیدواژه ها:

زیرساخت های حمل و نقل ، منابع انرژی ، مخلوط آسفالت گرم ، گرمایش جهانی