مطالعه آزمایشگاهی شاخص های خرابی اتصالات تیر-ستون پل های راه آهن بتنی با فولاد مقاومت بالا تحت بار سیکلیک

امروزه استفاده از مصالح با مقاومت بالا به دلیل ملاحظات اقتصادی و اجرایی اهمیت فراوانی یافته و توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. استفاده از فولاد مقاومت بالا در سازه های بتن مسلح مزایای فراوانی همچون کاهش مصرف مصالح، زمان و هزینه های جانبی اجرای پروژه و بهبود کیفیت اجرا و... را دارد. اما از سویی دیگر به علت تاثیرات ناشناخته و گاهی نامناسب این دسته از مصالح بر رفتار سازه های بتنی (مانند شکل پذیری کلی، جذب انرژی و افزایش ترک خوردگی سازه های بتن آرمه) کاربرد آنها در سازه های با شکل پذیری ویژه با محدودیت روبرو شده است. در این مقاله، به صورت آزمایشگاهی تاثیر کاربرد فولاد مقاومت بالا بر انواع شاخص های خرابی (برحسب تغییرمکان، انرژی و ترکیبی) در اتصالات تیر-ستون پل های راه آهن بتنی مسلح (که بر اساس ظوابط لرزه ای اعضای با شکل پذیری ویژه طراحی شده اند ) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایشگاهی نشان میدهد که کاربرد فولاد مقاومت بالا عموما زوال نمونه ها را تسریع کرده و خرابی های سازه ای را افزایش میدهند. از سویی دیگر با کاربرد میلگردهای مقاومت بالا، جذب انرژی نیز کاهش میابد. اما با این حال مشاهدات آزمایشگاهی نشان دادند که تاثیرات مضر فولاد مقاومت بالا به عنوان خاموت از تاثیر آن به عنوان میلگرد طولی کمتر است.

کلیدواژه ها:

فولاد مقاومت بالا ، پل های راه آهن با قاب صلب ، شاخص خرابی ، سازه بتن مسلح با شکل پذیری ویژه