بررسی خستگی غیرموضعی در شرایط عملکردی و تاثیر آن بر تغییرات نیرو و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات اطراف زانو در فوتبالیست های مرد حرفه ای

هدف: بررسی تاثیر خستگی غیرموضعی در شرایط عملکردی ، بر تغییرات نیرو و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات اطراف زانو در فوتبالیست های حرفه ای مواد و روش ها: ۱۰ فوتبالیست حرفه ای مرد سالم ( سن ۱/۹۱ ± ۲۸/۶ سال )، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. بعد ازتعیین پای غالب آزمودنی ها، یک تکرار بیشینه (۱RM)هردو پا محاسبه شده و سپس، ۱RM ، زمان شروع فعالیت الکتریکی عضله پهن داخلی مایل به پهن خارجی (VMO/VL) در هنگام پرش و نسبت فعالیت الکتریکی VMO/VL ، در لحظه برخورد با زمین به صورت تک پا، قبل و بعد از پروتکل خستگی با پای غالب(۳ ست ۳ دقیقه ای خم و بازکردن زانو با ۲۵ درصد ۱RM و بلافاصله بعد از ست سوم، پرش تک پا به مدت ۲ دقیقه با حداکثر تلاش ممکن)، در هر دوپا مقایسه شد و از آزمون t وابسته یا آزمون ناپارامتریک معادل (ویلکاکسون) برای بررسی تغییرات استفاده گردید.یافته ها: بعد از پروتکل خستگی، ۱RM هردو پا به صورت معنی داری کاهش یافت(P=۰.۰۰)، در حالی که نسبت زمان شروع فعالیت الکتریکی VMO/VL ، در هردو پا تغییر معناداری نداشت (P=۰.۲۶ و P=۰.۴۹) و نسبت فعالیت الکتریکی عضله VMO/VL در لحظه تماس با زمین، در پای غالب(تمرین کرده) به صورت معناداری کاهش پیدا کرد (P=۰.۰۰۵)، اما در پای مقابل تغییر معناداری نکرد (p=۰.۲۲).نتیجه گیری: خستگی عضلانی غیرموضعی در شرایط عملکردی و پویا باعث کاهش ۱RM در پای غیرغالب شد در حالی که مداخله ای در نسبت زمان شروع فعالیت و نسبت فعالیت الکتریکی عضلات اطراف زانو ندارد.

کلیدواژه ها:

خستگی غیرموضعی ، خستگی غیرموضعی عملکردی ، الکترومیوگرافی عضلات زانو ، نسبت فعالیت الکترومایوگرافی عضله پهن داخلی مایل به عضله پهن خارجی