بررسی تاثیر کشت مخلوط چغندرقند با نخود و باقالا بر عملکرد و بهره وری آب و زمین

به منظور بررسی شاخص های کشت مخلوط تحقیقی به صورت بلوک های کامل تصادفی در قالب ۱۸ تیمار، و ۳ تکرار در سال ۱۴۰۲ در یک قطعه ۶۰۰ متری در شهرستان ممسنی، استان فارس به روش کشت مخلوط افزایشی انجام شد. تیمارها شامل ۸ تیمار کشت مخلوط چغندرقند با نخود و باقالا با کود و بدون کود اوره و دو فاصله ۲۰ و ۴۰ سانتی متر روی ردیف باقالا و نخود و ۱۰ تیمار تک کشتی بود. حداقل و حداکثر مقدار شاخص نسبت برابری زمین ۸۴/۱ و ۰۱/۱ بود که به ترتیب مربوط به تیمارهای IBF۴۰ (کشت مخلوط باقالا و چغندرقند با فاصله ۴۰ و با کود اوره) و IP۲۰ (کشت مخلوط نخود و چغندرقند با فاصله ۲۰ و بدون کود اوره) بود و حداقل و حداکثر مقدار شاخص تغییر در بهره وری آب ۸۸/۰ و ۰۴/۰ بود که به ترتیب مربوط به تیمارهای IBF۴۰ و IP۴۰ (کشت مخلوط نخود و چغندرقند با فاصله ۴۰ و بدون کود اوره) می باشد. نتایج مربوط به شاخص های بهره وری اقتصادی آب و زمین نشان داد که کشت مخلوط چغندرقند با نخود یا باقالا می تواند بهره وری نسبی آب و زمین را افزایش دهد ولی این افزایش بهره وری لزوما به معنی افزایش درآمد اقتصادی نیست و نتایج این مطالعه نشان داد که تنها کشت مخلوط چغندرقند و باقالا از نظر اقتصادی بسیار مناسب تر است. عامل اصلی تعیین کننده در درآمد کل می تواند عملکرد و ارزش متفاوت هر سه گیاه باشد که نهایتا در این مطالعه ملاحظه شد که کشت مخلوط چغندرقند و باقالا با ۴/۱ برابر کردن درآمد نسبت به تک کشتی منجر به افزایش درآمد کل شد.

کلیدواژه ها:

نسبت برابری زمین ، تغییر در بهره وری آب ، افزایش درآمد ، نخود ، باقالا