تاثیر شرایط اولیه خاک و محیط گیرش بر مقاومت کششی خاک ماسه ای بهسازی شده با صمغ فارسی

مقاومت کششی مناسب یکی از پارامتر های مهم در خاک های معرض تنش کششی به شمار میآید. در سالیان اخیر برای کنترل ترک و افزایش قابلیت کششی خاک از مواد بایوپلیمری استفاده وسیعی صورت گرفته است. در این مطالعه آزمایشگاهی قابلیت کششی ماسه بهسازیشده با صمغ فارسی مورد بررسی قرار گرفتهاست. بدین منظور تاثیر پارامتر های تراکم اولیه خاک، شیوه اختلاط مواد با یکدیگر، دما و رطوبت محل گیرش و زمان گیرش بر مقاومت کششی نمونههای بهسازیشده توسط آزمایش کشش غیرمستقیم ارزیابی گردید. پس از بررسی نتایج مشخص گردید که اضافه کردن محلول یکنواخت صمغ-آب (شامل ۲% وزنی صمغ و ۱۶% وزنی آب نسبت به وزن خاک خشک) به خاک خشک بهترین شیوه اختلاطی و تراکم اولیه نسبی ۵۰% برای خاک، تراکم بهینه برای کسب بیشترین مقاومت کششی بوده است. همچنین ارتباط مستقیمی بین افزایش دما و کاهش رطوبت با افزایش مقاومت کششی برقرار است به طوری که با افزایش دمای محل گیرش از ۲۵ درجه در اتاق به ۵۰ درجه در گرمکن و کاهش رطوبت نسبی محیط گیرش از هفتاد به پانزده و سپس به صفر درصد، مقاومت کششی حداکثر به ترتیب از ۱۵۴ به ۲۷۰ و ۴۴۲ کیلوپاسکال افزایش پیدا میکند.

کلیدواژه ها:

مقاومت کششی ، ماسه فیروزکوه ، بهسازی خاک ، بایوپلیمر ، صمغ فارسی