یک مدل درمانی ترکیبی برای سرطان با استفاده از کنترل بهینه

در این مقاله به بررسی اثرات ایمنوشیمی درمانی بر مدل سیستم ایمنی تومور پرداخته و دینامیک استراتژی های درمانی با سلول های تعاملی را بیان می کنیم. برای این منظور از سیاست درمانی بهینه با اجرای روش درمانی یعنی ایمنوشیمی درمانی استفاده می شود که ترکیبی از شیمی درمانی و ایمن درمانی می باشد. هدف از بیان مطلب این است که درمان ترکیبی ممکن است به اندازه کافی قوی باشد تا سلول های سرطانی را با اثرات مضر کم تر برای بیماران سرطانی ریشه کن کند. برای این منظور، یک مساله کنترل بهینه مطرح گردیده و سپس وجود آن بیان شده است. برای به حداقل رساندن تابع هزینه، جفت کنترل بهینه واحد V و u درنظر گرفته شده است. در ادامه به بررسی نتایج عددی سیستم بهینگی با در نظر گرفتن دو فرض استراتژی های عدم درمان و شیمی درمانی ترکیبی پرداخته می شود. نتایج عددی نشان می دهد که مدل ترکیبی می تواند سلول های سرطانی را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

مدل ریاضی تومور ، درمان ترکیبی ، اصل بیشینه پونتریاگین ، کنترل بهینه