نوگرایی و آموزش و پرورش در کشورهای اسلامی

نوگرایی و مدرنیزاسیون به عنوان فرآیندهایی تحول آفرین، تاثیرات قابل توجهی بر نظام های آموزشی در جهان اسلام داشته اند. این مقاله به بررسی تاثیرات نوگرایی بر آموزش و پرورش در کشورهای اسلامی و تحلیل نمونه های موفق از این تحول پرداخته است. با نگاهی به تحولات اخیر، مشاهده می شود که کشورهای اسلامی به منظور بهبود کیفیت آموزش و ارتقاء سطح علمی خود، اقداماتی در جهت نوگرایی در نظام های آموزشی انجام داده اند. نمونه های موفق شامل سرمایه گذاری در دانشگاه های بین المللی و برنامه های آموزشی مدرن در قطر، اصلاحات گسترده در نظام آموزشی ترکیه، تمرکز بر فناوری و نوآوری در امارات متحده عربی، و برنامه های آموزشی بومی و توسعه آموزش پایه در اندونزی می باشند. این مقاله همچنین به تحلیل چالش ها و فرصت های مرتبط با نوگرایی در آموزش و پرورش پرداخته و راهکارهایی برای بهره برداری بهتر از فرصت های نوگرایی پیشنهاد داده است. چالش هایی همچون تضاد میان ارزش های سنتی و مدرن، کمبود منابع، و مقاومت در برابر تغییرات، نیازمند استراتژی های موثر و اقدامات هماهنگ از سوی دولت ها، نهادهای آموزشی و جامعه هستند. با توجه به موفقیت های به دست آمده در برخی از کشورها، به نظر می رسد که نوگرایی می تواند به بهبود نظام آموزشی و پیشرفت علمی در جهان اسلام کمک کند، مشروط به آنکه تلاش های مداوم برای حل مشکلات و تطابق با نیازهای مدرن و جهانی انجام شود. این مقاله نتیجه گیری می کند که با اتخاذ رویکردهای مناسب و استفاده از تجربیات موفق بین المللی، کشورهای اسلامی می توانند به ارتقاء کیفیت آموزش و بهبود شرایط علمی خود دست یابند و به سمت آینده ای روشن تر حرکت کنند.

کلیدواژه ها:

نوگرایی ، آموزش و پرورش ، اسلام