بررسی نقش روش تدریس مشارکتی در ایجاد آموزش جذاب و یادگیری پایدار در دانش آموزان

اندیشمندان، سیاستمداران، برنامه ریزان آموزشی، معلمان در سراسر دنیا تلاش می کنند تا شیوه هایی بیابند که بتوان با استفاده از آنها، دانش آموزان امروز را برای زیستن در دنیای قابل غیر پیش بینی فردا آماده کرد. در چنین وضعیتی، کارشناسان علوم تربیتی بر این باورند که تحمیل کوله بار سنگینی از دانش و اطلاعات به دانش آموزان، به تنهایی کارگشای مسائل زندگی آینده ی آنان نیست. امروزه، مهم ترین وظیفه و نقش آموزش در مدرسه ها آموزش شیوه های یادگیری و پرورش آموختن برای زیستن مهارت هایی است که فرد را قادر می سازند، خود راه های حل مسائل و کشف مجهولات را بیابد. دنیای امروز دارای ویژگی هایی است که با گذشته نزدیک تفاوت هایی اساسی دارد. بنابراین ادامه فعالیت نظام آموزش و پرورش امروز با روشهای تدریس سنتی که دانش آموز را منفعل و مطیع بار میآورد امکان پذیر نیست. اکثر متفکران و جامعه شناسان یکی از علت های اصلی عدم موفقیت کشورهای جهان سوم را چند صدایی بودن جوامع کاری و نظایر آن میدانند و در مقابل، یکی از دلایل اساسی کشورهای پیشرفته را ترغیب و تمرین دانش آموزان به انجام کار مشارکتی و پرورش روحیه همکاری و گروه گرایی در آنان به شمار میآورند. با توجه به تاثیر بسیار زیاد روش تدریس معلم در یادگیری بهتر دانش آموزان و لزوم تحول در امر آموزش و پرورش و داشتن جوانانی با روحیه کار گروهی بالا، لازم است که به سمت روشهای تدریس فعال و متکی بر فراگیر حرکت نماییم و در کنار آن به یادگیری معنادار دست یابیم. بنابراین معلمان باید روش های فعال تدریس را به خوبی فرا گرفته و این روش ها را در کلاس های درس اجرا کنند و همچنین در جهت تغییر نگرش دانش آموزان نسبت به گروهگرایی نیز گام بردارند زیرا اگر دانش آموزان نسبت به این روش ها نگرش مثبتی نداشته باشند، قطعا پذیرای آنها نیستند و این روشها هرچند مفید بی اثر خواهند بود. در این پژوهش به بررسی نقش روش تدریس مشارکتی در ایجاد آموزش جذاب و یادگیری پایدار در دانش آموزان پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

روش تدریس مشارکتی ، پیشرفت تحصیلی ، شایستگی اجتماعی ، عزت نفس