تکالیف دولت ها در قبال محیط زیست در مخاصمات مسلحانه با تاکید بر خشکیها

چارچوب حقوقی بین الملل موجود -شامل حقوق بین الملل بشردوستانه ، حقوق کیفری بین المللی ، حقوق بین الملل محیط زیست وحقوق بشر- شامل بسیاری از مقررات است که به طور مستقیم یا غیر مستقیم از محیط زیست محافظت می کند و بر استفاده از منابع طبیعی در هنگام درگیری مسلحانه نظارت می کند. این تصور که حقوق بشردوستانه بین المللی جایگزین حقوق بین الملل محیط زیست به عنوان نهاد عملیاتی حقوق در هنگام درگیریهای مسلحانه می شود، دیگر نظر رایج کارشناسان حقوقی از جمله کمیسیون حقوق بین الملل نیست . بعلاوه ، می توان از قوانین بین المللی محیط زیست در تفسیر هنجارهای ناقص یا ناکافی حقوق بشردوستانه بین المللی استفاده کرد. از حقوق بشر، کمیسیون ها و دادگاه ها می توان برای بررسی و تحریم خسارت های زیست محیطی ناشی از درگیریهایمسلحانه بین المللی و غیر بین المللی استفاده کرد. پیوند خسارت های زیست محیطی با نقض حقوق اساسی بشر راه جدیدی را برایبررسی و تحریم خسارات زیست محیطی ، به ویژه در زمینه درگیریهای مسلحانه غیر بین المللی انواع ماموریت های حقیقت یاب حقوق بشر، بررسی کرده است و این رویکرد می تواند راه حلی موقت برای رسیدگی به آسیب های زیست محیطی ارائه دهد تا زمانی که حقوق بین الملل بشردوستانه و نهادهای اجرایی مرتبط تقویت شوند. با توجه به نقش مکرر منابع طبیعی با ارزش بالا، مانند الماس ، نفت و چوب ، در با ارائه منابع درآمد برای خرید سلاح و استخدام رزمندگان ، تعریف استاندارد توسط سازمان ملل متحد برای شناسایی »منابع درگیری« مورد نیاز است . چنین تعریفی می تواند رویکرد مداوم و موثر بین المللی در مورد تحریم ها را تسهیل کند.

کلیدواژه ها:

تکالیف دولت ها ، محیط زیست ، مخاصمات مسلحانه ، خشکی ها