اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت و ایمن بر خودپنداره مادران با سبک دلبستگی ناایمن

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت و ایمن بر خودپنداره مادران با سبک دلبستگی ناایمنانجام شد. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری یک ماه ه با گروه کنترل بود . جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه ما درانی که به مدرسه غیر دولتی پردیس شریف در شهر تهران مراجعه کردند، بوده است. از میان این جامعه آماری، تعداد۳۰ زن به عنوان حجم نمونه انتخاب، و در دو گروه آزمایش و کنترل به صورت تصادفیجایدهی شدند. گروه آزما یش مداخله فرزندپروری مثبت و ایمن را دریافت کرده اما گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. در ابتدا از هر دو گروه پیش آزمون، و پس از پایان دوره آموزشی پس آزمون نیز گرفته شد. روش نمونه گیری با توجه به ملاک های ورود و خروج، روش مبتنی بر هدف بوده است . گردآوری داده ها و اطلاعات با پرسشنامه های خودپنداره بک ۱۹۹۰BSC) و پرسشنامه سبک دلبستگی هازن و شیور ۱۹۸۷ بوده است. آزمودنی های گروه تحتهشت جلسه آموزش فرزندپروری مثبت و ایمن قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها، علاوه بر آمار توصیفی(جدول ویژگیجمعیت شناسی، میانگین و انحر اف معیار)، از آمار استنباطی نیز استفاده شد. با توجه به داشتن دوره پیگیری، روش آماری تحلیل واریانس مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش فرزندپروری مثبت و ایمن بر افزایش و بهبود خودپنداره مادران با سبک دلبستگی ناایمن اثربخش بوده است . بنابراین استفاده از برنامه ی فرزندپروری مثبت و ایمن، می تواندمورد استفاده روان شناسان و مشاوران قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش فرزندپروری مثبت و ایمن ، خودپنداره ، مادران با سبک دلبستگی ناایمن