رابطه یادگیری مشارکتی با خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳

هدف از پژوهش حا ضر رابطه یادگیری م شارکتی با خودپنداره تح صیلی و خودکارآمدی دانش آموزان پ سر دوره دوم متو سطه در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ می باشد. روش مورد استفاده در این پژوهش روش مورد استفاده در پژوهش حاضر توصیفی و طرح آن از نوع همبستگی بود. با توجه به حجم جامعه آماری، نمونه با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحله ای به تعداد ۳۶۰نفر انتخاب شد. به منظور اندازه گیری متغیر یادگیری مشارکتی از پرسشنامه ۱۳ گویه ای استیفان (۲۰۰۷)، به منظور اندازهگیری متغیر خودپنداره تحصیلی از مقیاس خودپنداره ی مربوط به مدرسه یی یسن چن ( (۲۰۰۴ و برای سنجش خودکارآمدی از پرسشنامه ۱۷ مادهای خودکارآمدی عمومی شرر و مادوکس (۱۹۸۲)؛ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS۲۵ استفاده شد. نتایج نشان داد می توان بر اساس یادگیری مشارکتی، خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه را پیش کرد و یادگیری گروهی با خودپنداره تحصیلی وخودکارآمدی دانش آموزان پسر رابطه مثبت ومعناداری دارد. .(P<۰/۰۵)

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی