بررسی عددی یک اتوبوس شهری به منظور طراحی نوین در بهبود آیرودینامیک و کاهش نیروی درگ آن

افزایش تقاضا برای خودروهایی با مصرف سوخت کمتر و دستار محیط زیست از موضوعات مهم در صنعت خودروسازی می باشد. یکی از مهمترین راه کارها برای رسیدن به هدف فوق کاهش درگ وسیله مورد نظر می باشد که از طریق بهبود آیرودینامیک میسر خواهد شد. از مطالعات قبلی مشخص شده است که 70 نیروی درگ به وجود آمده در خودروها به وسیله وجود ناحیه پرفشار در قسمت جلویی می باشد و 30 دیگر هم به دلیل ایجاد جریان اغتشاشی در پشت و نواحی کناری می باشد. پس تمرکز بر روی این دو ناحیه برای کاهش نیروی درگ در اولویت می باشند. در این مقاله طراحی نوینی ارائه شده که ناحیه جلویی و سقف به شکل خط جریان شده است، کف اتوبوس به صورت صاف در آمده، چرخ ها دارای پوشش آیرودینامیکی است، محفظه هواساز در داخل کابین جاسازی شده و طراحی آینه های بغل به شدت تغییر کرده اند. این شبیه سازی با استفاده از CFD و نرم افزار تجاری صورت گرفته، در نهایت ضریب درگ به مقدار 47% کاهش پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

نمای خارجی اتوبوس ، ناحیه جلویی و سقف ، آینه بغل ، ضریب درگ