بررسی اثربخشی نمایش عروسکی بر مهارت های ارتباطی اختلال اوتیسم

پژوهش حاضر جهت بررسی تاثیر مداخله بازی درمانی عروسکی بر مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسم انجام شده است. روش کار: پژوهش به شیوه اقدام پژوهی طرح محور و در قالب طرح شبه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد انجام پذیرفته و جامعه آماری آن کودکان درخودمانده سنین پیش دبستانی سال تحصیلی ۱۴۰۱-۰۲ شهر کرمان بوده اند. ۱۰ نفر به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمون در جلسات بازی درمانی عروسکی با میانگین ۱۰ جلسه شرکت داده شده و پیش و پس از مداخله, آزمون مقیاس ارتباط اجتماعی اولیه برای دو گروه اجرا گردید. داده ها با استفاده از از مقیاس سنجش درخودماندگی کودک((CARS به منظور سنجش نشانه های مهارت های ارتباطی اختلال اوتیسم استفاده می شود.یافته ها: در خرده آزمون های ارتباط چشمی در حیطه درخواست رفتاری آغازگرانه (P=۰.۰۱۲), درخواست های آغازگرانه سطح پایین (P=۰.۰۱۲),پاسخ به یک تعامل اجتماعی (P=۰.۰۱۵), درخواست های رفتاری آغازگرانه کلی (P=۰.۰۱۱) و در خرده مهارت انجام درخواست ها (P=۰.۰۰۵) بازی درمانی عروسکی به گونه ای معنی دار اثربخش بوده است. در خرده آزمون های دستیابی به اشیا (P=۰.۳۵۵),درخواست کردن آغازگرانه (P=۰.۲۱۴), اشاره به اشیا (P=۱.۰۰) و در مورد خرده آزمون دادن اشیا (P=۰.۰۷۴) مداخله اثربخش نبوده است. همچنین یافته های کیفی برگرفته از گزارش والدین نیز حکایت از اثربخش بودن مداخله دارد.نتیجه گیری: مداخله نمایش عروسکی بر مهارت های ارتباطی کودکان دارای اختلال اوتیسم اثربخش می باشد.

کلیدواژه ها:

اختلال اوتیسم ، نمایش عروسکی ، مهارت های ارتباطی