بررسی شیوع فرسودگی شغلی و علل آن در کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران،تهران، درسال ۱۴۰۰

مقدمه: هدف این مطالعه، بررسی شیوع فرسودگی شغلی در بین کارورزان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال ۱۴۰۰ می باشد. روش: در این مطالعه مقطعی توصیفی–تحلیلی، اطلاعات دموگرافیک کارورزان دانشگاه علوم پزشکی ایران از قبیل سن، جنسیت و وضعیت تاهل گردآوری شد. سپس نام بیمارستان، میزان ساعت کار هفتگی و تعداد ماه گدشته از ابتدای کارورزی پرسیده شد. سابقه مصرف سیگار و مخدرها و مدت زمان مصرف یا سابقه قبلی مصرف بررسی گردید. همچنین پرسشنامه (MBI-HSS) به ه منظور برریس فرسودگی شغلی به شرکت کنندگان ارایه گردید. سرانجام داده ها با نرم افزار SPSS v.۲۴ تحلیل شدند. یافته ها: از مجموع ۲۶۲ کارورز (۱۳۸ زن و ۱۲۴ مرد) ۵۵% فرسودگی عاطفی، ۲۴.۸% علایم بی تفاوتی بین فردی (depersonalization) و ۶۱.۱% نیز فقدان موفقیت شخصی را گزارش کردند. میانگین امتیاز فرسودگی شغلی ۱۷.۰۴± ۶۲.۹۶ بود و ۲۴۱ نفر (۹۲%) به طور کلی فرسودگی شغلی داشتند. زنان با تعداد بیشتری نسبت به مردان فرسودگی شغلی داشتند اما بین فرسودگی شغلی و جنسیت ارتباط معناداری برقرار نبود (p value>۰.۰۵). بین مصرف سیگار یا مواد مخدر با فرسودگی شغلی ارتباط معناداری مشاهده نشد (p value>۰.۰۵) اما این ارتباط با مصرف الکل معنادار بود (p value=۰.۰۱). همچنین سن و تعداد ماه سپری شده از دوره کارورزی با نمره فرسودگی شغلی ارتباط نداشتند (p value>۰.۰۵) اما بین میزان ساعات کار در هفته و نمره فرسودگی شغلی ارتباط معنادار و مستقیمی مشاهده شد (p value=۰.۰۱, Pearson Correlation=۰.۱۵). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که فرسودگی شغلی یک مشکل شایع در بین کارورزان می باشد. عوامل خطری مانند تجرد، ساعت کار بالا در هفته، مصرف الکل و تا حدی سیگار باعث تشدید این مشکل می شود.

کلیدواژه ها:

burnout ، Maslach questionnaire ، medical interns ، prevalence ، work-related stressors ، فرسودگی شغلی ، پرسشنامه مزلاچ ، دانشجویان پزشکی ، شیوع ، استرسورهای شغلی