جایگاه سنت در فقه شیعی

کلمه سنت که جمع آن سنن است ابتدا به معنی جهت حرکت و مجازا به معنی رسم و عادتی که از پیشینیان باقی مانده استعمال شده است. • سنت دومین منبع استخراج فقه اسلامی است در اصطلاح فقه و اصول به معنی قول و فعل و تقریر معصوم به کار میرود و منشا و ریشه اصلی این اصطلاح توصیه ها و دستوراتی هست که رسول الله (ص) در مورد متابعت از سنتهای خود به مسلمانان صادر فرموده است. سنت بین فقهای عامه با آنچه که نزد علمای شیعه متداول است تفاوت در نظر عامه سنت منحصر به فعل و قول و تقریر رسول الله (ص) است • به عقیده شیعیان سنت عبارت است از قول و فعل و تقریر معصومان (حضرت محمد ص و دوازده امام معصوم ع) زیرا بر این عقیده اند که ائمه برای بیان احکام خدا منصوبند و فرقشان با پیامبر(ص) این است که دریافت احکام توسط پیامبر(ص) از طریق وحی و در مورد ائمه(ع)به صورت الهام انجام می گرفته است.

کلیدواژه ها:

جایگاه ، سنت ، فقه ، شیعه