بررسی تاثیر روش ها و فنون تدریس قدیم و جدید در نظام تعلیم و تربیت

انتخاب روش تدریس یکی از مراحل مهم طراحی آموزشی است. معمولا علم بعد از انتخاب محتوا و قبل از تعیین وسیله، باید خط مشی و روش مناسب تدریس خود را انتخاب کند؛ چون خط مشی معلم و روش تدریس او چگونگی فعالیت شاگردان را برای رسیدن به هدف های آموزشی مشخص می سازد.در دنیای پیچیده ، هیچکس بی نیاز از تعلیم وتربیت نیست .در دنیای امروز که علم به سرعت پیشرفت می کند ما قادر نیستیم همگام با علم حرکت کنیم و آن را به دانش آموزان منتقل کنیم. پس باید راه آموختن به آنها بیاموزیم تا بتوانند هر زمان به دانشی نیاز داشتند، خودکفا شده و آن را بیاموزند. امروز باید دانش آموزان بیاموزند که چگونه دانش جدید را تولید کنند و معلمین باید به دنبال روشهایی باشند که تفکر و اندیشیدن را به دانش آموزان بیاموزند. با توجه به عصر اطلاعات و پیشرفت سریع در علوم ما هم باید روش تدریس خود را بعد از سالها تغییر دهیم. در روش تدریس سنتی دانش آموزان کتاب ها و مفاهیم آن را می خوانند، حفظ می کنند و سعی می کنند آن را در حافظه خود بسپارند و سپس هنگام آزمون آنچه را به خاطر سپرده اند پس می دهند. معلم بیشتر در تدریس خود صحبت میکند و مانند یک حل مسئله تمرینات را حل می کند. در روش تدریس نوین فهم مشترک بین معلم و دانش آموز وجود دارد وهمچنین در این روش اجرای همایش ها باعث فعالیت در دانش آموزان می گردد و همچنین حجم زیاد کتاب مانع استفاده ازروش تدریس نوین می گردد. تعداد زیاد دانش آموزان باعث کاهش عملکرد روش تدریس نوین می گردد و مشغله فکری معلمان امکان به کار گیری روش های نوین را کم میکند.

کلیدواژه ها:

تدریس ، قدیم ، جدید ، دانش آموز ، یادگیری