اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر سرسختی روانشناختی و باورهای غیرمنطقی دختران نابینا و کم بینای

هدف از تحقیق حاضر اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر سرسختی روانشناختی و باورهای غیرمنطقی دختران نابینا و کم بینای ۳۰-۲۰ ساله ی شهر همدان بوده است. روش تحقیق نیمه آزمایشی با دو گروه کنترل و آزمایش و پیش آزمون- پس آزمون و جامعه آماری شامل تمامی دختران نابینا و کم بینای ۳۰-۲۰ساله ی شهر همدان با تعداد ۱۰۰نفر که از این جامعه، ۴۰نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه ۲۰نفری (آزمایش و کنترل) جایگزین شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های سرسختی روانشناختی کیامرثی و همکاران(۱۳۷۷) و باورهای غیرمنطقی جونز (۱۹۶۸) و نیز پکیج آموزش مهارت های مثبت اندیشی اسدپور و همکاران (۱۳۹۵) جهت آموزش به گروه آزمایش استفاده شد. نتایج بدست آمده از سنجش فرضیه های تحقیق که با استفاده از آزمون های کوواریانس چندمتغیری و ساده و با بکارگیری نرم افزار SPSS نسخه ۲۸ انجام شده نشان داد آموزش مثبت اندیشی بر سرسختی روانشناختی و باورهای غیرمنطقی دختران نابینا و کم بینای ۳۰-۲۰ ساله ی شهر همدان تاثیر معنی داری داشته به طوری که نمرات پس آزمون گروه آزمایش در متغیر سرسختی روانشناختی بیشتر و در متغیر باورهای غیرمنطقی کمتر از پیش آزمون آنها بوده و می توان نتیجه گرفت آموزش مثبت اندیشی تاثیر معنی داری بر هر دو متغیر فوق داشته است(۰۵/۰>P). با توجه به نتایج حاصله می توان سرسختی روانشناختی و باورهای غیرمنطقی دختران نابینا و کم بینا را با آموزش مثبت اندیشی بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

مثبت اندیشی ، سرسختی روانشناختی ، باورهای غیرمنطقی ، نابینایی و کم بینایی