تاثیربرنامه مداخله ای کودکان طلاق بر بهبود راهبردهای خودکنترلی و سلامت روان شهر بهنمیر

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامه مداخله ای کودکان طلاق بر بهبود راهبردهای خودکنترلی و سلامت روان آنان درسال تحصیلی۱۴۰۳-۱۴۰۲بود.روش بررسی : در این پژوهش تعداد ۳۰ کودک طلاق با تقسیم بندی ۱۵ کودک برای هر کدام از (گروه های آزمایش و گروه کنترل) که این تعداد نفرات، بنابر رعایت ملاک های ورود، با این پژوهش همکاری کردند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه خودکنترلی ادراک شده کودکان هامفری(۲۰۰۰) و پرسشنامه سلامت روان توسط گلدنبرگ وهیلر(۲۰۱۰) و پروتکل جلسات برنامه CODIP مداخله ای کودکان طلاق بود. برای تجزیه و تحلیل داده های آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره استفاده شد. ودر بخش آماراستنباطی از آزمون تحلیل واریانس تک متغیری وچندمتغیری برای آزمون فرضیه اصلی از آزمون مانکووا(MANCOVA) وبرای آزمون فرضیه های فرعی از آزمون آنکوا(ANOVA)استفاده شد.یافته ها:نتایج پژوهش نشان داد ،با تجزیه و تحلیل داده ها نتایج نشان داد که برنامه مداخله ای کودکان طلاق بر راهبردهای خودکنترلی و سلامت روان کودکان اثربخش است.بحث و نتیجه گیری: ب با توجه به شدت اثر، برنامه مداخله ای کودکان طلاق بر راهبردهای خودکنترلی کودکان تاثیری بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

برنامه مداخله ای ، کودکان طلاق ، راهبردهای خودکنترلی ، سلامت روان ، دانش آموزان دختر ، دوره دوم ابتدایی ، شهر بهنمیر