کمبود ها و الزامات مربوط به کدنویسی تولید خودکار پیکربندی فضایی

این پژوهش به بررسی راهکارهای کدنویسی تولید خودکار پیکربندی فضایی (GSL) می پردازد. مطالعات نشان داده است که پیکربندی فضایی به طور قابل توجهی بر بسیاری از عملکردهای ساختمان تاثیر می گذارد. اما طراحی پیکربندی فضایی، به دلیل ذهنی و مبهم بودن و ساختار پیوسته، یک مشکل پیچیده است. با این حال، به منظور بهینه سازی عملکرد ساختمان، بر مبنای پیکربندی فضا، جایگزین های پیکربندی فراوانی مورد نیاز است. با توسعه روش های محاسباتی، تولید خودکار پیکربندی فضایی (GSL) به تولید سریع پیکربندی های فراوان کمک می کند. بنابراین، انتظار می رود که ترکیب تولید خودکار پیکربندی فضایی با بهینه سازی عملکرد بسیار مفید باشد. این مطالعه مجموعه روش های تولید خودکار پیکربندی فضایی و بهینه سازی عملکرد انرژی را بررسی کرده و کمبودهای آنها را تجزیه و تحلیل می کند. بر این اساس، ابتدا، معیارهای ارزیابی براساس مطالعه اسنادی به دست آمده و بر پایه روش تحلیل سلسله مراتبی ورزن دهی شده اند. در نهایت بر پایه معیارها، سه روش تولید خودکار پیکربندی، مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد که روش ناحیه محور، نتایج بهتری را ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

طراحی پیکربندی فضایی ، تولید خودکار ، بهینه سازی عملکرد ساختمان ، طراحی مولد