کیفیت در فرایند آموزش در کلاس درس

این مطالعه به بررسی عوامل حیاتی تاثیرگذار بر کیفیت تدریس و اثربخشی روش های مختلف ارزشیابی در محیط های آموزشی می پردازد. این پژوهش با اتخاذ یک طرح تحقیقی با روش های چندگانه داده های کمی از نظرسنجی ها و مشاهدات کلاس درس را با بینش های کیفی از مصاحبه ها و گروه های متمرکز شامل معلمان و دانش آموزان یکپارچه می کند. این تحقیق دو عامل بنیادین که تاثیر قابل توجهی بر کیفیت تدریس دارند را شناسایی می کند: خودکارآمدی معلم و درگیری دانش آموز. تحلیل کمی همبستگی های قوی بین این عوامل و ارزیابی های بالاتر از کیفیت تدریس را نشان می دهد و بر اهمیت آنها در پیامدهای آموزشی تاکید می ورزد. یافته های کیفی به نیاز برای بازخورد عملی و پیوسته در سیستم های ارزیابی و نیز ارزش صمیمیت معلم و شفافیت در آموزش اشاره می کنند. این تحقیق بر ضرورت یکپارچه سازی راهبردهای آموزشی متنوع، خصوصا آموزش متمایز، برای برآورده کردن نیازهای جمعیت های دانش آموزی متنوع به شکل موثر تاکید دارد. بعلاوه، خواهان گسترش برنامه های رشد حرفه ای است که خودکارآمدی معلمان را ارتقاء می دهند و تکنیک های درگیر کردن دانش آموزان را ترویج می نمایند. این پژوهش با تقویت اصول ساختارگرایی اجتماعی ویگوتسکی و عمل انعکاسی شون به نظریه آموزشی کمک می کند و پیشنهاد می دهد که ارزشیابی و ارتقاء موثر کیفیت تدریس نیازمند رویکردی جامع است که هم بعد آموزشی و هم بعد رابطه ای آموزش را مورد توجه قرار دهد. در نهایت، این مطالعه چندین توصیه برای پژوهش های آینده بیان می کند؛ از جمله نیاز به مطالعات طولی و بررسی نقش تکنولوژی در ارزشیابی های تدریس. یافته ها پیامدهای قابل توجهی برای سیاست ها و رویه های آموزشی دارند و راهبردهایی مبتنی بر شواهد برای بهبود کیفیت تدریس در بسترهای آموزشی مختلف پیشنهاد می دهند.

کلیدواژه ها:

کیفیت تدریس ، خودکارآمدی معلم ، درگیری دانش آموز ، ارزیابی آموزشی ، رشد حرفه ای.