ارزیابی اثرات محیط زیستی اکوتوریسم در مناطق حفاظت شده

اکوتوریسم یک واقعیت انکارناپذیر از زندگی مدرن به شمار می آید، که می تواند آثار مثبت و منفی زیادی بر روی محیط زیست برجای بگذارد. امروزه پارک ها و مناطق حفاظت شده، کانونی برای اجرای فعالیت ها ی تفرجی محسوب می شوند و با وجود محدودیتی که درون ساختار تفرج و گردشگری اعمال می شود، اما بیشتر شبکه راه ها، گذرگاه ها، جاده ها، نگهبانی ها، اردوگاه ها و سایر تسهیلات هر یک دارای اثراتی هستند. اکوتوریسم بیشتر اثرات مستقیمی بر روی خاک، پوشش گیاهی، حیات وحش، منابع آبی، کیفیت هوا، سروصدا، وضعیت اجتماعی، اقتصادی، تغییرکاربری و پوشش زمین در بر دارد. با توجه به نیاز روزافزون انسان به طبیعت و گردشگری و اثرات نامطلوب استفاده ی بیش از حد بر محیط زیست، لازم است که فرایند ارزیابی اثرات محیط زیستی(۱) در تعیین اثرات بالقوه گردشگری در مناطق حفاظت شده به کار گرفته شود. این تحقیق با هدف بررسی اثرات محیط زیستی حاصل از توسعه گردشگری در مناطق حفاظت شده تهیه و تنظیم گشته است، که به عنوان یک نتیجه کلی می توان گفت، گردشگری و بازدید از مناطق بکر و حفاظت شده، بدون در نظر داشتن ظرفیت برد اکولوژیکی، ممکن است سبب فشردگی و فرسایش خاک، کاهش پوشش گیاهی، آشفتگی حیات وحش و غیره شود. سرانجام این روند، به کاهش ارزش های حفاظتی، تقاضا و رضایتمندی گردشگران منتهی می شود. بنابراین گردشگری در مناطق حفاظت شده هم به عنوان یک تهدید و هم به عنوان فرصتی برای حفظ  طولانی مدت گونه ها و این مناطق تلقی می شود.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، مناطق حفاظت شده ، ارزیابی اثرات محیط زیستی ، تفرج ، گردشگری