ارزیابی چند معیاره تناسب اراضی برای کاربری کشاورزی با استفاده از GIS (مطالعه موردی: منطقه قزوین)

ارزیابی اراضی فرایندی تلفیقی از ارزیابی تولید بالقوه و تناسب اراضی برای اهداف مختلف است. از آنجایی که کشاورزی آثار  محیطزیستی  زیادی بر نواحی پسکرانه شهری دارد، ارزیابی توان اکولوژیک کاربری کشاورزی ضروری به نظر  میرسد. در این تحقیق، برای ارزیابی اراضی حاشیه شهر قزوین برای کاربری مورد نظر، از اجرای مدل اکولوژیک حرفی مخدوم در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی(GIS)  استفادهشد. سپس این نتایج، با نتایج حاصل از ارزیابی با تکنیک تلفیقی فرایند تحلیل سلسله مراتبی(AHP) (۱) و سامانه اطلاعات جغرافیاییمقایسه شد. بر اساس تجزیه و تحلیل         دادههای میدانی، مشخصه های اکولوژیک اعم از مشخصههای فیزیکی (کاربری اراضی، شیب، خاک،آب و بارندگی) و مشخصههای زیستی (تراکم             پوششگیاهی) که در    کاربریکشاورزی موثر ند، شناسایی و نقشه سازی این مشخصه ها درمنطقه قزوین، به کمک سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) انجام شد. برای تعیین وزن اولیه هر            مشخصه از مدل اکولوژیک حرفی ایراناستفاده شد . سپس لایه های مذکور به روش ترکیب خطی  وزنی(WLC) (۲) برای تولید نقشه تناسب، رویهم گذاری             شد. این نقشه برایکاربری کشاورزی به ۶ کلاس       طبقهبندی  شد. نتایج نشان دهنده وجود کل طبقات این کاربری در منطقه مورد مطالعه است که طبقه پنج بامساحت ۳۱ درصد بیشترین سطح منطقه را شامل شد.

کلیدواژه ها:

: ارزیابی توان اکولوژیک ، مدل اکولوژیک حرفی ، منطقه قزوین ، کاربریکشاورزی ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی ، سامانهاطلاعات جغرافیایی