پایش و ارزیابی وضعیت شاخص های انرژی برای توسعه پایدار در ایران در سه حوزه اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی

هدف اصلی این پژوهش بررسی و ارزیابی وضعیت شاخص های انرژی برای توسعه پایدار در ایران در سه حوزه اجتماعی، اقتصادی و محیط زیستی است. برای انجام این مطالعه شاخص های انرژی برای توسعه پایدار بر اساس روش معرفی شده از سوی آژانس بین المللی انرژی اتمی بررسی و محاسبه شده است. در این روش ۳۰ شاخص در سه حوزه اجتماعی (۴ شاخص)، اقتصادی (۱۶ شاخص) و محیط زیستی (۱۰ شاخص) معرفی شده است. روش تحقیق در این مطالعه ازنظر هدف کاربردی و ازنظر جمع آوری آمار و اطلاعات، کتابخانه ای (اسنادی) و میدانی (کیفی و کمی) بوده است. جامعه آماری تحقیق در مرحله شناسایی و اندازه گیری شاخص های پایداری انرژی، خبرگان و صاحب نظران حوزه انرژی و محیط زیست بودند. از مجموع ۳۰ شاخص انرژی برای توسعه پایدار بر اساس نظرات خبرگان،۱۷ شاخص به عنوان شاخص های نهایی انرژی برای توسعه پایدار در ایران انتخاب شد (۲ شاخص اجتماعی، ۱۱ شاخص اقتصادی، ۴ شاخص محیط زیستی) و ۱۳ شاخص به دلیل کمبود یا فقدان آمار و اطلاعات حذف شدند. میزان و اندازه هر یک از شاخص ها مورد اندازه گیری قرارگرفته و به تفکیک بررسی شدند. درخصوص وضعیت شاخص ها، نتایج به دست آمده حاکی از آن است که: وضعیت شاخص های دسترسی به انرژی الکتریکی و سهم پرداختی از درآمد خانوارها برای انرژی الکتریکی مطلوب است. همچنین وضعیت شاخص های نسبت ذخایر به تولید، مناطقی که اسیدیته آن بیش از حد بحرانی است و نسبت پسماند جامد رادیواکتیو به واحد انرژی تولید شده نسبتا مطلوب می باشد. وضعیت سایر شاخص ها، شامل: مصرف سرانه انرژی، نسبت منابع به تولید، شدت مصرف انرژی در صنعت، کشاورزی، خدمات، خانوارها و حمل و نقل، سهم سوخت در انرژی و الکتریسیته، سهم انرژی بدون کربن در انرژی و الکتریسیته، سهم انرژی های تجدیدپذیر در انرژی و غلظت آلودگی هوا در مناطق شهری نامطلوب می باشد.

کلیدواژه ها:

Sustainable energy development ، Energy indicators evaluation ، Economic sustainability ، Social Sustainability ، Environmental Sustainability