نقش دانشگاه سبز در تحقق توسعه پایدار، با تاکید بر آموزش محیط زیست

مفهوم دانشگاه سبز به عنوان یک عنصر محوری در پیگیری توسعه یایدار در بخش آموزش عالی ظاهر شده است. این مقاله به بررسی نقش دانشگاه های سبز در تقویت توسعه پایدار با تمرکز ویژه بر آموزش محیط زیست می پردازد. با ادغام یایداری در عملیات پردیس و برنامه های درسی دانشگاهی، دانشگاه ها می توانند به عنوان نمونه ای از سریرستی محیط زیست عمل کرده و بر رهبران اینده تاثیر بگذارند. این مطالعه از تحقیقات اخیری که به بررسی ادراکات دانشجویی از طرح های پردیس سبز می پردازد، نشان می دهد که چنین ابتکاراتی می تواند دانش دانشجویان و تعامل فعالانه با شیوه های پایدار را به طور قابل توجهی افزایش دهد. علاوه بر این این مقاله به بررسی همبستگی بین تعهد یک دانشگاه به پایداری محیط زیستی و عملکرد دانشگاهی آن می پردازد و نشان می دهد که سیاست های سیب ممکن است مزبت رقابتی را در رتبه بندی دانشگاه های جهانی ایجاد کند. این تحلیل همچنین تجربیات دانشگاه های عربی را در نظر می گیرد و اهمیت توسعه زیرساخت های پایدار و نقش دانشگاه ها در ارتقای انرژی های تجدید پذیر و اگاهی محیط زیستی را برجسته می نماید. اهمیت ساخت دانشگاه سبز با پتانسیل آن برای شکل دادن به اخلاق محیط زیستی دانشجویان و کمک به توسعه همه جانبه افراد و جامعه تاکید می شود. در نهایت، این مقاله به چالش ها و فرصت ها در اجرای اصول توسعه پایدار می پردازد و بر نیاز به مهارت های عملی در پایبندی به این اصول و نقش استراتژیک دانشگاه ها در پاسخ به چالش های محیط زیستی جهانی تا کید می نماید. این تحفیق بر ضرورت وجود دانشگاه های سبز به عنوان محرک های توسعه پایدار و تاثیر تحول آفرینی که می توانند بر اموزش محیط زیست داشته باشند. تاکید می نماید.

کلیدواژه ها:

دانشگاه سبز ، توسعه یایدار ، آموزش محیط زیست ، مشارکت دانشجویان در طرح های پایداری