بهینه سازی توپولوژی هندسه تقویت کننده عرضی بال ایرباس A۳۲۰

دست یافتن به یک هندسه پایدار و بهینه با توجه به بارگذاریها و شرایط مرزی تعیین شده، مستلزم روشهای بهینه سازی میباشد؛ از جمله روشهای بهینه سازی، بهینه سازی توپولوژی میباشد که به عنوان نقطه تلاقی عملکرد و کارایی در یک سازه بیان میشود؛ هدف از این نوع بهینه سازی، تقویت سازه ی یک هندسه با استفاده از کم ترین مواد و در عین حال حفظ استحکام سازه میباشد؛ در این روش با استفاده از روشهای المان محدود، بخشهایی از سازه که تحت تنش نمیباشند، حذف میشود؛ این بررسی به صورت مداوم توسط الگوریتم توپولوژی صورت میگیرد و پیوسته توزیع تنش ساختاری در هنگام حذف، ارزیابی میشود. در این مقاله، بهینه سازی توپولوژی ریب (rib) بال هواپیمایبه عنوان یک هندسه تقویت کننده عرضی بال با ایرفویلNACA ۲۳۰۱۵ مورد بررسی قرار گرفته و هندسه بهینه باز طراحی شده است؛ به دلیل اهمیت حمایت و استحکام سازهی بال، ریبها به عنوان اجزای اصلی سازه بال عمل میکنند که وظیفه توزیع بارهای ناشی از نیروهای آیرودینامیکی و وزن هواپیما را به عهده دارند تا مقاومت سازه را در برابر تغییر شکل زیاد و نیروهای غیرمتقارن و دینامیکی، افزایش دهند. با توجه به استفاده قابل توجه از ریبها به عنوان سازه داخلی بال پرنده ها، بهینه سازی این سازه ها به دلیل افزایش استحکام سازه، کاهش مصرف سوخت و کاهش وزن از اهمیت بسزایی برخوردار میباشند.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی توپولوژی ، ایرفویل ، روش المان محدود ، انسیس ، سالیدورکس