بررسی عددی تاثیر ضریب دمش بر روی سوپرکاویتاسیون و مکانیزمهای بسته شدن انتهای ابر

یکی از کاربردهای سوپرکاویتاسیون مصنوعی استفاده از آن در کاهش درگ اجسام زیرسطحی میباشد؛ با این حال از نقطه نظر پایداری جسم متحرک، ابر کاویتی باید نسبت به نوسانات دمش ثابت بماند. در این مقاله پدیده سوپرکاویتاسیون مصنوعی بر روی یک دیسک به صورت عددی مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین، در دمشهای مختلف گاز، ابر کاویتی بررسی شده است. بدین منظور نرم افزار استار-سی سی ام Star-) (CCM+ بکار گرفته شده و در حل معادلات حاکم از بسط مرتبه دوم و برای مدلسازی آشفتگی از مدل آشفتگی کی-اپسیلون (k-ϵ) استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که با افزایش دمش گاز، ابر کاویتی به حالتی میرسد که از آن به بعد افزایش دمش تغییری در طول و مشخصات ابر کاویتی ایجاد نمیکند. در ادامه مکانیزمهای بسته شدن ابر مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس نتایج بدست آمده، هنگامی که ابر نسبت به افزایش دمش بدون تغییر بماند، مکانیزم بسته شدن ابرکاویتی تغییر کرده و با افزایش دمش این مکانیزم ثابت باقی میماند. همچنین، گاهی نفوذ جت از دیواره های اطراف کاویتی بوقوع میپیوندد که پدیده ای ناپایاست و لذا مقدار جزئی آب به درون ابر نفوذ میکند که با افزایش ضریب دمش این نوع نفوذ آب به درون کاویتی کاهش داشته و از بین می رود.

کلیدواژه ها:

سوپرکاویتاسیون مصنوعی-دمش گاز-دیسک-ابرکاویتی-گردابه