روایت های درهم تنیده: بررسی پیوندهای بین متنی فرانسوا رابله و میگل د سروانتس

در این مقاله، رابطه بین متنی فرانسوا رابله و میگل د سروانتس با تمرکز بر مضامین مشترک، فنون روایی و تاثیرات ادبی آن ها بررسی شده است. در این مطالعه تلاش شده است با تکیه بر مفاهیم کارناوالگرایی و دیالوژیسم میخائیل باختین، به این پرسش پاسخ داده شود که چگونه این نویسندگان هنجارهای تثبیت شده دوران خود را به چالش می کشند و با آثار یکدیگر درگیر گفت وگو هستند. در این پژوهش با تحلیل رویکرد هجوآمیز این دو نویسنده به نهادهای اجتماعی، مذهبی و سیاسی مضامین مشترکی مانند سلسله مراتب اجتماعی، حماقت انسانی و گروتسک در روایت های آن ها شناسایی شده است. در این مقاله، با مقایسه فنون روایی رابله و سروانتس ازجمله شوخ طبعی، نقیضه، طنز، و استفاده از سبک پیکارسک با داستان سرایی دنباله دار تعهد مشترک آن ها در به چالش کشیدن ساختارهای روایی سنتی نشان داده شده است. علاوه بر این، تاثیرات ادبی و بین متنی بالقوه میان دو نویسنده بررسی شده است؛ همچنین، مراجع، اشارات و پژواک آثار هر نویسنده را در آثار دیگری نشان داده ایم. در این تحلیل تطبیقی، بر اهمیت رابطه بین متنی در آثار ادبی شاخص تاکید شده است تا گامی باشد در مسیر درک ما از رابله و سروانتس و مشارکت آن ها در غنی سازی ادبیات جهانی. در این تحقیق، با واکاوی مضامین مشترک، فنون روایی و تاثیرات ادبی، ارتباط پایدار این نویسندگان و توانایی آن ها در الهام بخشیدن به تامل انتقادی برجسته سازی شده است با این امید که درکمان از این روایت ها عمیق تر شود و بر تحول سنت های ادبی تاکید شده باشد.

کلیدواژه ها:

باختین ، بین متنی ، رابله ، سروانتس ، کارناوال ، گفت وگو ، فنون روایی