ارتباط بین روشهای تدریس معلمان و انگیزه دانش آموزان برای یادگیری

امروزه، به سبب نفوذ علوم و تکنولوژی در زندگی روزمره، و نیاز جوامع به مشاغل و حرفههای جدید و پیشرفت علوم تربیتی و روانشناسی یادگیری، در عمل شیوههای تدریس، اهداف و چشماندازهای آموزشی و تربیتی تغییر کردهاند و نگرشهای آموزشی نو شدهاند.محور اصلی نگرشهای جدید آموزشی بر چگونگی یادگیری و تاثیر آموختهها بر زندگی یادگیرنده متمرکز است. از اینرو، شناخت ویژگیهای کودک، بررسی نیازهای آموزشی و تربیتی او، کشف روشها و راهبردهای ابتکاری و جدید، توسعه امکانات آموزش فردی، و مشارکت دانشآموزان در فعالیتهای گروهی، از اهمیت خاصی برخوردارندتدریس می بایست فرآیندی باشد که دانش آموزان را به کنترل یادگیری خود مشتاق سازد و همچنین، سطوحی از کنترل را که مناسب با توانایی های هر دانش آموز در انجام تکالیف یادگیری خاص است، فراهم آورد. نیازهای منحصر به فرد دانش آموزان از نظر یادگیری و آموزشی مورد حمایت معلم قرار گیرد زیرا رفتار صحیح معلم منجر به عملکرد بهتر دانش آموزان در طول تحصیل است. بنابراین معلم با رفتار خود میتواند تاثیر به سزایی برآینده دانش آموزان که به نوعی آینده جامعه میباشد داشته باشد. این وظیفه معلم است که بهترین روش تدریس را برای یک درس خاص انتخاب کند. گاهی روش آزمون و خطا، بهترین انتخاب است و گاهی باید از بارش فکری یا مشارکت کلامی برای تدریس استفاده کرد. هر کدام از شیوه های تدریس، کارآیی و اثرگذاری خاص خودشان را دارند.

کلیدواژه ها:

انگیزه ، روش تدریس ، کارایی و اثربخشی ، یادگیری