مروری بر روش های ارزیابی چرخه عمر مفید ساختمان

این مقاله با هدف مروری بر مقالات منتشر شده در خصوص روش های ارزیابی چرخه عمر نوشته شده است. تمرکز اصلی بر محدودیت ها و پیشرفت های روش شناختی در مقالات منتشر شده است که در حقیقت پایه ای برای تحقیقات بعدی بر روی خلاهای موجود در ادبیات تحقیق باشد. با توجه به رابطه تنگاتنگ صنعت ساختمان و آلودگی محیط زیست توجه به اثرات محیط زیستی دارای اهمیت است. در حال حاضر، روش ارزیابی چرخه زندگی (LCA) یکی از ابزارهای اندازه گیری نسبتا جدید است که قادر به ارزیابی اثرات محیط زیستی و اجرای آن در صنعت ساختمان است. LCA به عنوان تجزیه و تحلیل سیستماتیک فرآیندها و محصولات صنعتی با بررسی جریان انرژی و مصرف مواد، زباله های آزاد شده در محیط زیست و اندازه گیری و ارزیابی گزینه های بهبود محیط زیستی تعریف شده است. هدف این مقاله بررسی روش های LCA و مراحل و موارد موثر بر محیط و بررسی اهداف و محدودیت های موجود است. مطالعات نشان دهنده آن است که تا کنون چرخه عمر بیشتر برای ساختمان های انرژی صفر و در مقیاس شهری مورد استفاده قرار گرفته و کمتر از آن برای ارزیابی ساختمان های مسکونی در مقیاس شهری که مورد استفاده عموم است استفاده شده است. این ابزار می تواند در ساختمان های مسکونی و همچنین برای پروژه های بازسازی که به منظور مقاوم سازی ساختمان در مقابل مصرف انرژی است به کار رود. این امر مستلزم مشخص شدن پارامترهای موثر و اطلاعات لازم برای آنالیز گسترده آنها می باشد.

کلیدواژه ها:

LCA ، پایداری محیط زیستی ، انرژی نهفته ، LCC ، صنعت ساختمان