مداخله زودهنگام مهارت های زبانی و عملکرد در کودکان ناشنوا و کم شنوا

اهداف: آسیب شنوایی دائمی در دوران کودکی اغلب منجر به مشکلاتی در گفتار و زبان می شود که البته این مشکلات از اوایل کودکی وجود داشته اند. مطالعات پیشین نشان داده اند بین مهارت های زبانی و عملکرد اجتماعی هیجانی کودکان رابطه بارزی وجود دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی سطوح مهارت های زبانی و ارتباطی بعد از ارائه خدمات شناسایی زودهنگام و رابطه آن با عملکرد اجتماعی و مشکلات رفتاری در کودکان ناشنوا و کم شنوا می باشد.طرح پژوهش: مطالعه مقطعی در سطح ملی بر روی کوهورت متشکل از ۸۵ کودک پیش دبستانی که به صورت زودهنگام ناشنوایی یا کم شنوایی آنها تشخیص داده شده است (میانگین سنی ۶۶-۳۰ ماه).روش: والدین ار نظر قابلیت های ارتباطی کودکان (پرسشنامه رشد ارتباطی مک آرتور-بیت ۳)، عملکرد اجتماعی و بروز مشکلات رفتاری (پرسشنامه توانمندی ها و مشکلات) مورد بررسی قرار گرفتند. مهارت های زبان دریافتی و بیانی نیز با استفاده از مقیاس رشد زبان Reynell و آزمون زبان بیانی Schlichting مورد سنجش قرار گرفتند که این داده ها از طریق گزارش پزشکی کودکان تهیه شدند.نتایج: مهارت های زبانی و ارتباطی کودکان کم شنوا و ناشنوایی که به صورت زودهنگام تشخیص داده شده اند، برابر با همسالان شنوا نیست. در مقایسه با نمرات هنجار کودکان شنوا، والدین کودکان کم شنوا و ناشنوا نمرات کمتری از نظر عملکرد اجتماعی و مشکلات رفتاری بیشتری گزارش کردند. مهارت های ارتباطی بالاتر با عملکرد اجتماعی بهتر و مشکلات رفتاری کمتر مرتبط است. همچنین هیچ رابطه ای بین میزان ناشنوایی و سن تقویت، تقویت یک جانبه یا دو جانبه، نحوه برقراری ارتباط و عملکرد اجتماعی و مشکلات رفتاری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن است که بهبود مهارت های ارتباطی کودکان شنوا و کم شنوا می تواند منجر به بهبود عملکرد اجتماعی-هیجانی آنها شود.

کلیدواژه ها:

ناشنوا ، کم شنوا ، مهرت گفتاری ، ارتباط اجتماعی