بررسی میزان آلودگی عناصر بالقوه سمی (سرب، نیکل، کادمیم و کروم) در رسوبات دریاچه مهارلو

آب به عنوان یکی از حیاتی ترین منابع توسعه بشری همواره از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. در سال های اخیر استفاده نامناسب از آب باعث ایجاد تغییرات و چالش های عمده ای در کیفیت منابع آب شده است. دریاچه مهارلو در ۲۳ کیلومتری شرق شیراز واقع شده است و تامین کننده اصلی آب این دریاچه، رودخانه ها و آبراهه هایی هستند که از شمال باختری و جنوب خاوری در آن تخلیه می شوند و آن را تغذیه می کنند. با توجه به استقرار شهر شیراز، روستاها و زمین های کشاورزی در اطراف دریاچه مهارلو و ورود منابع تغذیه کننده حاوی عناصر بالقوه سمی به دریاچه سبب بروز مخاطرات زیست محیطی در آن شده است؛ لذا بررسی میزان آلودگی به عناصر بالقوه سمی و مطالعه شرایط زیست محیطی دریاچه مهارلو بسیار حائز اهمیت است. در این راستا مطالعه حاضر بر روی رسوبات آبرفتی بستر دریاچه مهارلو (۱۸ ایستگاه) انجام و غلظت عناصر بالقوه سمی (سرب، نیکل، کادمیم و کروم) مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشانگر کاهش غلظت عناصر از ناحیه شمال غرب به جنوب شرق می باشد. جهت برآورد شدت آلودگی از شاخص زمین انباشت (Igo)، فاکتور غنی شدگی (EF) و شاخص آلودگی (PI) استفاده شده است، بر اساس نتایج زمین انباشت شدت آلودگی Ni و Cr غیر آلوده و شدت آلودگی سرب و کادمیم متوسط (۲) می باشد، همچنین نتایج غنی شدگی نشان داد منبع آلودگی Ni و Cr با غنی شدگی اندک (<۲) زمین زاد و منبع آلودگی Pb و Cd با غنی شدگی زیاد (<۲) انسان زاد است و نیز بررسی شاخص آلودگی نشان داد رسوبات مورد مطالعه آلودگی کم نسبت به Ni (۸۲/۰)، آلودگی متوسط نسبت به Cr (۲۴/۱)، آلودگی زیاد نسبت به Cd (۶/۳) و آلودگی شدید نسبت به Pb (۱۳/۹) دارد.

کلیدواژه ها:

دریاچه مهارلو ، عناصر بالقوه سمی ، فاکتور غنی شدگی ، شاخص زمین انباشت و شاخص آلودگی.