تاثیر سطوح مختلف مکمل غذایی اکسید روی بر عملکرد رشد و فعالیت آنزیم های گوارشی در میگوی سفید غربی (Penaeus vannamei)

در مطالعه حاضر اثر سطوح مختلف مکمل غذایی اکسید روی بر شاخص های رشد، بازماندگی و فعالیت آنزیم های گوارشی میگوی سفید غربی به مدت ۹۰ روز بررسی شد. بدین منظور، میگوها با میانگین وزن اولیه ۱۱/۰± ۲۷/۳ گرم در تانک های فایبرگلاس ۳۰۰ لیتری با تراکم ۴۰ عدد میگو در هر تانک، در قالب چهار تیمار مختلف با سطوح ۱۰، ۲۰ و ۴۰ میلی گرم در کیلوگرم غذا از مکمل خوراکی حاوی اکسید روی و تیمار کنترل (بدون افزودنی) با ۳ تکرار غذادهی شدند. در انتهای دوره شاخص های رشد شامل میانگین افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی، درصد بازماندگی و فعالیت آنزیم های گوارشی با تیمار کنترل مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از سطوح مختلف اکسید روی در جیره غذایی موجب بهبود معنی دار شاخص های رشد و بازماندگی می گردد، به طوری که مناسب ترین افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی در تیمار اکسید روی ۲۰ میلی گرم مشاهده شد (۰۵/۰>p). در رابطه با فعالیت آنزیم های گوارشی، نتایج حاکی از افزایش معنی دار فعالیت آنزیم های آمیلاز، لیپاز و پروتئاز در تیمارهای آزمایشی در مقایسه با تیمار کنترل بود (۰۵/۰>p). نتایج این تحقیق نشان داد که سطح ۲۰ میلی-گرم در کیلوگرم اکسید روی در جیره غذایی، می تواند جهت بهبود عملکرد رشد، بازماندگی و فعالیت آنزیم های گوارشی میگوی سفید غربی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آنزیم های گوارشی ، اکسید روی ، شاخص های رشد ، میگوی سفید غربی