مطالعه هیستومورفومتری کلیه و کبد کفال خاکستری (Mugil cephalus) مواجهه شده با جلبک اسپیرولینا پلاتنسیس

جلبک بخاطر ترکیبات شیمیایی خود نقش کلیدی در پرورش آبزیان بعنوان یک جزء غذایی دارد. در این تحقیق با توجه به اثرات مثبت مختلف اسپیرولیناپلاتنسیس در انسان و سایر جانوران، با کمک تکنیک های هیستولوژی و هیستومتری به مطالعه اثرات بافتی اسپیرولینا پلاتنسیس بر کبد و کلیه ماهی کفال خاکستری بعنوان مصرف کننده این مکمل غذایی پرداخته می شود. تعداد ۷۲ قطعه ماهی پس از دو هفته سازگاری به طور تصادفی در ۴ گروه تقسیم شدند. تیمارها شامل گروه های کنترل (t۱)، ۳روزه (t۲)، ۱۴روزه (t۳) و ۶۰روزه (t۴) دریافت کننده ۳۰۰میلیگرم بر کیلوگرم جلبک اسپیرولیناپلاتنسیس بصورت متصل به غذا باهم بود. مطالعات هیستومورفومتریک کلیه شامل اندازه قطر دهانه داخلی لوله های دور و نزدیک، ارتفاع سلولهای جداره لوله های دور و نزدیک، قطر جسمک کلیوی، قطر کلافه مویرگی و اندازه فضای ادراری (کپسول بومن) و کبد شامل اندازه هپاتوسیت و هسته آن، تعداد هسته، تعداد سلول کوپفر و میزان چربی انجام شد. نتایج نشان داد که مصرف جلبک منجر به کاهش معنادار در قطر لومن توبولهای دیستال و پروکسیمال شده و در مقابل باعث افزایش معنادار ضخامت اپیتلیوم این لوله ها می گردد (۰۵/۰>P). در مورد فضای ادراری نیز اسپیرولینا پلاتنسیس باعث کاهش اندازه فضای ادراری شد که این کاهش در گروه های ۱۴ و ۶۰ روزه معنادار بود (۰۵/۰>P). اسپیرولینا باعث افزایش اندازه هپاتوسیت ها و کاهش اندازه هسته آن ها گردید. همچنین تعداد سلول کوپفر شدیدا افزایش یافت که می تواند نشاندهنده تقویت سیستم ایمنی باشد. نتایج نشان داد که عملکرد اسپیرولینا در جهت بهبود عملکرد کلیه و کبد بوده و برای تقویت ایمنی مفید است.

کلیدواژه ها:

کفال خاکستری ، هیستومورفومتری ، اسپیرولینا پلاتنسیس