پاسخ های فشارخون، ضربان قلب و هزینه اکسیژن میوکارد به ترتیب فعالیت ورزشی مقاومتی در زنان دارای اضافه-وزن

هدف مطالعه ی حاضر بررسی پاسخ های فشارخون سیستولی، دیاستولی، ضربان قلب و هزینه ی اکسیژن میوکارد به ترتیب فعالیت ورزشی مقاومتی بود. هشت زن دارای اضافه وزن (سن ۵/۴±۶/۴۱ سال، قد ۱/۰±۱۶۱ سانتی متر، وزن ۵/۴±۸/۷۳ کیلو گرم، شاخص توده ی بدنی ۱±۶/۲۸ کیلوگرم بر متر مربع) به طور تصادفی در ۳ جلسه ی ۱) ترتیب فعالیت ورزشی مقاومتی از عضلات بزرگ به کوچک، ۲) ترتیب فعالیت ورزشی مقاومتی از عضلات کوچک به بزرگ و ۳) کنترل بدون فعالیت، با فاصله ی یک هفته از یکدیگر شرکت کردند. آزمودنی ها ۸ حرکت را با شدت ۸۰ درصد یک تکرار بیشینه، در ۳ نوبت ۱۰ تکراری و با فواصل استراحتی ۲ دقیقه ای بین نوبت ها و حرکات اجرا کردند. فشارخون ، ضربان قلب و هزینه ی اکسیژن میوکارد، قبل از فعالیت و پس از فعالیت هر ۱۵ دقیقه و تا ۶۰ دقیقه اندازه گیری شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد، فشارخون سیستولی طی ۶۰ دقیقه پس از هر دو ترتیب فعالیت در مقایسه با سطوح قبل از آن به طور معنی داری پایین بود (۰۵/۰P≤)، درحالی که فشارخون دیاستولی تغییر معنی-داری نداشت. ضربان قلب پس از هر دو ترتیب فعالیت نسبت به سطوح پایه افزایش معنی داری یافت (۰۵/۰P≤). هزینه ی اکسیژن میوکارد تنها تا دقیقه ی ۳۰ پس از هر دو ترتیب فعالیت افزایش معنی داری داشت (۰۵/۰P≤). همچنین در هیچ یک از متغیرها تفاوت معنی داری بین دو ترتیب فعالیت مشاهده نشد. در مطالعه ی حاضر تفاوت معنی داری بین دو ترتیب فعالیت ورزشی مقاومتی در پاسخ-های همودینامیکی مشاهده نشد.

کلیدواژه ها:

ترتیب فعالیت ورزشی مقاومتی ، فشارخون سیستولی ، فشار خون دیاستولی ، ضربان قلب ، هزینه ی اکسیژن میوکارد