بررسی مدل ها و روش های تحلیل شکست های آبشاری در شبکه های هوشمند برق

شبکه های هوشمند به طور وسیعی با شبکه های ارتباطی تعامل دارند و حتی می توان گفت شبکه های متصل به هم هستند. اکثریت تحقیقات قبلی فرض کرده اند که یک شکست جزئی در این شبکه ها ممکن است باعث به وجود آمدن شکست های آبشاری به دلیل وابستگی متقابل آنها به یکدیگر شود. شبکه هوشمند باید قادر به ترمیم خود و بازگشت سریع به شرایط مطلوب، با وجود خطاهای ایجاد شده، برای جلوگیری از وقوع شکست باشد. زیرا شکست در شبکه هوشمند می تواند منجر به شکست در کنترل شبکه ارتباطی و ایجاد یک محیط استرس زا که می تواند باعث خرابی سیستم قدرت به علت وابستگی متقابل شود. بنابراین بررسی تاثیرات وابستگی های مختلف و ویژگی های ساختاری شبکه های ارتباطی بر روی شکست های آبشاری در شبکه های برق ضروری است. امروزه مدل سازی زیرساخت شبکه های هوشمند به عنوان یکی از مهمترین برنامه ها و از اولویت های اصلی بسیاری از دولت ها و شرکت های برق در جهت پایش وکنترل بار، مدیریت مصرف انرژی و صیانت از سرمایه ها و منابع تجدیدناپذیر انرژی به شمار می رود. مدل سازی مولفه های شبکه هوشمند برق با استفاده از روش های متعدد تاثیر چشمگیری در شناسایی و جلوگیری از وقوع شکست های آبشاری دارد. با استفاده از مدل سازی، سناریوهای مختلف کنترلی روی مدل به اجرا درآمده و تاثیر هر سناریو بر عملکرد سامانه هوشمند برق ارزیابی می شود. هدف از این مقاله بررسی انواع روش های مدل سازی برای تحلیل شکست ها و زیرساخت های بحرانی موجود در شبکه های هوشمند برق می باشد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: شبکه هوشمند ، مدل سازی ، زبان مدل سازی ، شکست های آبشاری ، خطا