گویش گورانی گوراجوبی

گویش گورانی در گروه زبانهای ایرانی نو شاخه شمال غربی قرار دارد و شامل چهار شاخه اورامانی، باجلانی، کندوله ای و گوراجوبی است. زبان شناسان از آغاز قرن بیستم به بررسی گویش گورانی پرداخته و آثاری به چاپ رسانده اند. گورانی زبان ادبی معیار حوزه زاگرس مرکزی بوده و تا قبل از قرن نوزدهم میلادی، بیشتر سخن گویان و شاعران کرد به گورانی شعر می سروده اند که دربرگیرنده متن های اسطوره ای و پهلوانی، دینی و مذهبی، و تاریخی است. در این میان، گویش گورانی گوراجوبی در زمره گویش های در خطر قرار دارد و امروز تنها اهالی روستای «گوراجوب قشلاق» در منطقه گوران در غرب استان کرمانشاه به آن سخن می گویند. تا پایان سده پیشین خورشیدی، اهالی روستای «گوراجوب مراد بیگ» در پایین دست این روستا نیز به این گویش سخن می گفته اند اما به دلیل احداث سد و به زیر آب رفتن روستا، گویشوران پراکنده شده اند. این گویش با عنوان «بررسی گویش گورانی روستای گوراجوب قشلاق» در گروه فرهنگ و زبان های باستانی ایران در دانشگاه تهران موضوع پایان نامه کارشناسی ارشد نگارنده قرار گرفت و در سال ۱۳۸۷ دفاع شد. نگارنده در این مقاله کوشیده است توصیفی از ساختار گویش گورانی گوراجوبی ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

گوران ، گورانی ، گوراجوب ، گوراجوبی ، کردی